Het mooie Parkstad Limburg Theater in Kerkrade, kortweg Theater Kerkrade genoemd was op zaterdag 7 april plaats van handeling voor het optreden van de ‘Five Great Guitars’ in het kader van hun reünie tour. De zaal met 633 zitplaatsen was deze eerste mooie lenteavond voor iets meer dan de helft goed gevuld. De ‘Five great Guitars’ zijn Jan Kuiper, Harry Sacksioni, Eric Vaarzon Morel, Digmon Roovers en Zoumana Diarra. Allen specialisten op hun eigen stilistische vlak, dat ze in dit reünie concert samenbrachten.
Harry Sacksioni is natuurlijk een legende. De man is al vanaf de jaren zeventig bekend en zijn niveau van gitaarspelen is ongeëvenaard. Zijn album ‘Vensters’ uit 1976 kan gerust een ‘standard’ genoemd worden in de Nederlandse muziek, en menig beginnend gitaarstudent heeft zijn eeltlaag opgebouwd met het oefenen op het stuk ‘De Optimist’ van dit album. Vaarzon Morel is Nederlands beste flamenco gitarist. Roovers werd betiteld als de ‘bassende diesel uit Groningen’. Diarra komt oorspronkelijk uit Mali en is een brok bezieling in de jazz en de traditionele Afrikaanse muziek zoals de Mali blues en de high-life. De avond werd grotendeels op uiterst humoristische wijze aan elkaar gepraat door Jan Kuiper, naast gitarist de laatste jaren ook bekend als yogi en schrijver.
De avond begon met twee Sacksioni stukken die naadloos in elkaar overgingen en waarin duidelijk werd dat de heren gekomen waren elkaars muziek te ‘kruisbestuiven’. De typische Sacksioni stukken werden steeds meer overgenomen door Vaarzon morel die er prachtige flamenco inbracht. De toon werd meteen gezet.
Daarna werd een stuk gespeeld dat al jammend tussen Diarra en Kuiper tot stand was gekomen. ‘Samuel’ werd opgedragen aan de zoon van Diarra. ‘Wonderschoon’ is de best passende kwalificatie van dit stuk. Diarra speelt zo dat het allemaal heel makkelijk lijkt. Hij speelt geen noot te veel, maar elke noot die hij speelt is raak. Het hele concert werd met vaart gebracht en het niveau van de heren werd eigenlijk steeds hoger. Prachtig te zien hoe de interactie op het podium ervoor zorgden dat de heren enorm veel plezier beleefden. Met name Sacksioni had een prachtavond zo te zien.
Via brandende funk, een muzikale reis naar India en Andalusië en de onmiskenbare Sacksioni style fingerpicking bracht het vijftal het publiek tot aan de pauze. Veel te snel. De eerste set was omgevlogen, hetgeen een indicatie is van de kwaliteit van het gebrachte.
Na de pauze volgenden het ene hoogtepunt na het andere elkaar op. De flamenco stukken ‘Riquerdo’ en ‘Don Paco’ gaven Vaarzon Morel de kans zijn fantastische flamenco spel te etaleren. Het Sacksioni arrangement van Stevie Wonder’s ‘I Wish’, met de typerende lopende baslijnen erin kreeg hert publiek definitief op de knieën. Zoumana Diarra speelde nog een buitenaards moor stuk op zijn zelfgemaakte kora. Dit typische West Afrikaanse instrument wekte toch nog wel een hoop verbazing onder het Kerkraadse publiek. Diarra bespeelde het instrument met zoveel liefde en overtuiging dat het publiek nooit meer zal vergeten wat een kora is.
Ook de tweede set vloog werkelijk voorbij en de vijf gitaristen werden, verdiend, getrakteerd op een minutenlang durende staande ovatie van het Limburgse publiek. U heeft de komende maand nog voldoende mogelijkheden om dit optreden zelf mee te maken op verschillende plaasten in Nederland. Laat die kans niet aan u voorbijgaan.
