Wanneer de internationaal veel geprezen en Grammy award-winning bassiste Linda May Han Oh op een dinsdagavond neerstrijkt in De Doelen in Rotterdam, moet je daar als jazzliefhebber natuurlijk bij zijn. Toch was het concert in de Eduard Flipse zaal niet uitverkocht en dat is raar wanneer je bedenkt dat het in de stad bijvoorbeeld wemelt van de internationale jazzstudenten. Die zouden daar toch met hun neus vooraan moeten zitten wanneer een grootheid als Oh op het programma staat? Aan de schappelijke ticketprijzen voor studenten kon het in ieder geval niet liggen. Een gemiste kans dus, want de 39-jarige professor van het Berklee College of Music uit New York en haar band gaven een uitmuntend ‘hoorcollege’.
Linda May Han Oh werd geboren in Maleisië, maar groeide op in Australië. Tijdens haar middelbareschooltijd speelde ze basgitaar in de schoolband. Op het Western Australian Academy of Performing Arts in Perth begon zij ook op de contrabas te spelen. Oh beet zich onder andere stuk op de composities van bassist Dave Holland. Uiteindelijk behaalde zij haar master aan de befaamde Manhattan School of Music in New York en blijft daar ook wonen. Met pianist en bandlid Fabian Almazan trouwde zij in 2018. Sinds 2008 heeft Oh zes eigen albums uitgebracht. Afgelopen decennia werkte zij samen met een keur aan grote namen zoals Pat Metheny, Kenny Barron, Joe Lovano, Dave Douglas, Terri Lyne Carrington, Steve Wilson, Geri Allen en Vijay Iyer. Daarnaast werkte zij als componist mee aan diverse filmprojecten en in de Pixar film ‘Soul’ stond zij model voor het animatiefiguur bassiste Miho.
100 procent
Terug naar dinsdagavond. Direct vanaf de start van het concert had de groep de volle aandacht van het publiek. Ze openden met de compositie ‘Halo’ en speelden daarna in één lange set achtereenvolgens: ‘Circles’, ‘Respite’ en ‘The Imperative’, allen afkomstig van het laatste album ’The Glass Hours’. Sowieso bestond de hele set deze avond in het teken van deze sublieme plaat. Alleen het openingsnummer en het prachtige in duo-vorm gespeelde ‘Optical Illusions’ staan daar niet op. In dit laatstgenoemde nummer excelleerde de Portugese zangeres Sara Serpa in een heerlijk samenspel met Linda May Han Oh. Over wat Oh met haar liveoptredens te weeg wil brengen vertelde zij begin dit jaar aan The San Diego Union-Tribune het volgende: “Mijn doel is om volledig, 100 procent, in het moment te zijn. Als je dat doet, moedig je de luisteraar aan hetzelfde te doen. En met muziek die de grens bewandelt tussen improvisatie en compositie, kan van alles gebeuren en is het altijd anders tijdsens een concert dan op het album.”
Gedreven
Hoewel Oh natuurlijk het middelpunt vormde tijdens dit optreden, was het prachtig om te zien hoeveel ruimte de andere musici kregen. Oh spoorde hen daar ook toe aan. Pianist Fabian Almazan gaf met zijn spel toch ongemerkt een Cubaans tintje aan het geheel. In combinatie met de onnavolgbare ritmes van drummer Mark Whitfield JR een lust voor het oor. En laten we vooral ook niet de inbreng van de Nederlandse saxofoniste Tineke Postma vergeten te noemen, die als gast optrad bij dit concert. Onverstoorbaar en gedreven soleerde zijn erop los. Heel knap hoe zij gelijk een eenheid vormde met de rest van de groep. “Ik heb ongeveer anderhalve week de tijd gehad om mij de nummers eigen te maken”, zei Postma na afloop van het concert. Des te knapper was haar bijdrage dus. Naast de eerdergenoemde nummers werden gedurende het concert tevens uitvoeringen gespeeld van ‘Antiquity’’, ‘Jus Ad Bellum’, ‘Phosphorus’, ‘Hatchling’ en in de toegift ‘The Glass Hours’.
Belevenis
Het concert was een echte belevenis en om Linda May Han Oh zelf nog een keer te citeren over hoe zij denkt over een optreden: “Het is een heel bijzonder moment dat nooit meer kan worden herhaald. Dus 100 procent aanwezig zijn in het moment, dat is waar ik naar streef.” Volgende keer dus een uitverkochte De Doelen graag!
Foto’s (c): Eric van Nieuwland
