Het was een avond doordrenkt van magie, waarin Frank Boeijen en zijn band het podium van Muziekgebouw Frits in Eindhoven transformeerden tot een betoverende oase van muzikale emotie en diepgaande connectie. Twee jaar na zijn laatste optreden in deze fantastische zaal, slaagde Boeijen er opnieuw in om het publiek te omarmen met zijn karakteristieke stemgeluid, doordrenkt van melancholie en passie. Het was alsof de tijd stil stond toen hij het eerste akkoord aansloeg en zijn bekende klanken de zaal vulden.
De avond begon met een warm welkom van het publiek, dat in afwachting was van de muzikale reis die hen te wachten stond. En wat voor een reis was het. Boeijen opende met ‘Nijmegen bij zonsondergang’, een nummer dat de toon zette voor een avond vol nostalgie, emotie en oprechte verbinding. Met ‘Woord voor woord’ en ‘Voor jou alleen’ raakte Boeijen de diepste snaren van het publiek, terwijl zijn band als een perfect passende puzzel bijdroeg aan de emotionele gelaagdheid van de avond.
Het waren echter niet alleen de bekende hits die het publiek in vervoering brachten. Boeijen verraste zijn toegewijde fans met een aantal nieuwere composities, vers van zijn creatieve smidse. Deze latere liedjes, doordrenkt van dezelfde poëtische ziel als zijn eerdere werk, werden met open armen ontvangen en bewezen eens te meer de tijdloze relevantie van Boeijen’s muziek. Het toonde meermaals aan waarom Boeijen tot een van ’s lands beste chansoniers mag worden genoemd.
De eerste set eindigde in een emotionele climax met nummers als ‘Koud in mijn hart’ en het ontroerende ‘Hoe het was’, waarbij Boeijen zijn publiek meenam op een reis door zijn persoonlijke geschiedenis en die van de luisteraar. Het was een moment van gedeelde intimiteit, waarbij de grenzen tussen artiest en publiek vervaagden en beiden één werden met de muziek.
Na een korte pauze betrad Boeijen opnieuw het podium, klaar om zijn publiek mee te nemen op het tweede deel van de reis. Ditmaal bracht hij een mix van oud en nieuw, waarbij hij speelde met zijn eigen oeuvre en het publiek verwende met muzikale variatie. Nummers als ‘Donkerblauw’ en het nieuwere ‘Het park’, gaande over een park waar Boeijen eind jaren 80 ooit speelde, werden gevolgd door klassiekers uit de tijd van de Frank Boeijen Groep, zoals ‘Reiziger zonder doel’, met een heerlijke bass-intro door vaste bassist Charles Nagtzaam, en natuurlijk ‘Zwart wit’, die de zaal in vuur en vlam zetten in een versie die wellicht een van de sterkste en meest explosieve uitvoeringen van de klassieker genoemd mag worden. Fair, de retestrakke drumsolo van Mark Stoop droeg daar absoluut aan bij. Het zittende publiek bleek in één klap en masse te kunnen staan en danste als waren ze 40 jaar jonger. Maar ook ‘Het verkeerde lied’ met daarin een fantastische solo van gitarist Peter van Benthem, mag niet onvermeld blijven.
De avond werd na het gevoelige ‘De verzoening’ afgesloten met een krachtige encore, waarbij het publiek meegevoerd werd door de tijd met hits als ‘Kronenburg Park’ (waarin bassmonster Nagtzaam zich minutenlang mocht uitleven) en ‘Paradijs’ om, terwijl de stormvogels buiten te horen waren, definitief de burelen te sluiten met het gelijknamige ‘Stormvogels’. Het was een moment van catharsis, waarbij het publiek zich overgaf aan de muziek en zich verloor in de betoverende klanken van Boeijen en zijn band. Ja, Frank is na al die jaren nog even boeiend.
Na afloop van het concert bleven de herinneringen aan weleer nog lang nazinderen in de hoofden en harten van het publiek, terwijl Frank Boeijen en zijn mannen hun theatertournee vervolgen om na enkele openluchtoptredens in de zomer de poppodia weer te gaan bestormen. Wederom heeft Boeijen bewezen waarom hij een van de meest geliefde artiesten van Nederland is.
