Met zijn nieuwe album keert Kravitz weer terug naar het geluid waar het ooit mee begon. Hoewel hij al de vijftig jaar gepasseerd is, staat het wasbordje en de stoere look hem nog steeds uitstekend. Ook is met de jaren het besef gekomen dat zijn aanhangers en het grote publiek niet echt zitten te wachten op de serieuze boodschappen van zijn laatste albums. ‘It’s Time For A Love Revolution’ en ‘Black And White America’ hebben weliswaar beide de album top drie gehaald maar zijn eigenlijk met de stille trom vertokken. ‘Strut’ heeft de potentie om iets meer sporen achter te laten.
1. ‘Sex’. Met het heerlijke intro, wat meteen doet denken aan Duran Duran, is eigenlijk de toon al meteen gezet voor het hele album. Jaren tachtig deuntjes met jaren negentig gitaaraccoorden en de typerende Kravitz-stem en dito solo’s.
2. ‘The Chamber’. Ook hier weer dat geweldige jaren tachtig geluid (let eens op het synthesizer geluidje op de achtergrond) maar als je niet van het genre houdt dan ben je al snel genezen van dit nummer, want verrassend is het niet.
3. ‘Dirty White Boots’ zit slim in elkaar met de wetenschap dat Kravitz zelf alle instrumenten bespeelt op dit album. Het is bijna te horen dat de de instrumenten apart van elkaar zijn opgenomen want het klinkt niet als een geheel.
4. New York City. De geboren New Yorker heeft met dit lied een ode geprobeerd te schrijven over zijn geliefde stad. Maar door de stad als vrouw te bezingen in het trage tempo, wordt bijna het tegenovergestelde bereikt.
5. ‘The Pleasure And The Pain’ is misschien wel het beste te omschrijven als een typische Lenny Kravitz ballad.
6. ‘Strut’ is de titeltrack van het album en dat schept toch altijd hogere verwachtingen dan andere nummers op een album. Het nummer komt iets rommelig en schreeuwerig over en is zeker niet het beste nummer van het album.
7. ‘Frankenstein’ is waarschijnlijk een albumtitel die niet te gebruiken is door rechten op de naam, maar is een fijn nummer met een bluesrandje inclusief een heerlijk mondharmonica- en saxofoongeluid.
8. ‘She’s A Beast’ is een nummer wat je vooral muzikaal op je in moet laten werken. Met de tekst “She wears her soul in her eyes, she is so pure and wise. I’ll always be by her side, yeah she’s a beast.” kun je amper spreken van hoogstaand schrijfwerk, maar wat een heerlijke ballad!
9. ‘I’m A Believer’ is een voorbeeld van een concertsong. Ik ben er van overtuigd dat songwriters soms een volle zaal voor zich zien en dan een nummer schrijven welke het perfect zou doen in de live versie. Men neme een We Will Rock You applausje, lekkere rockbeat en een refrein met een paar keer “Hey”.
10. ‘Happy Birthday’ is blijkbaar voor elke artiest een uitdaging en een must. Iedereen hoopt dat zijn of haar versie de nieuwe ‘Stevie Wonder’ wordt. Deze versie klinkt eerder als een kerstliedje en zal het zeker niet gaan worden met de mierzoete, tenenkrommende teksten.
11. ‘I Never Want To Let You Down’ zou zomaar een nummer van John Mayor kunnen zijn, althans de eerste 15 seconden. Wederom is het een ballad die mijn meeste aandacht krijgt. Ik mag toch hopen dat dit nummer op de playlist van de concerttour staat. Met een voltallige band inclusief blazers kan dit nog wel eens de vele klassiekers kunnen gaan benaderen qua populariteit.
12. ‘Ooh Baby Baby’ is natuurlijk een vreselijke titel maar hierbij geldt het zelfde als bij het vorige nummer.
Conclusie is dat ‘Strut’ een lekker Lenny Kravitz album is waarbij het tekstenboekje gewoon gesloten moet blijven en de muziek lekker hard op je koptelefoon moet beluisteren. De luchtgitaar en het visuele drumstel mag uit de kast maar een kaartje kopen voor een concert is het beste idee. Lenny Kravitz komt het best tot zijn recht als live artiest en Strut is een mooie ondersteuning.
Het album komt 22 september op de markt en Lenny Kravitz staat op 19 november in de Amsterdamse ZiggoDome. (6,5/10) (Roxie Records 2014)
