Een artiest die in een een dertigjarige solocarrière nu zijn tiende studio-album uitbrengt, dat zou toch wel iets goeds moeten zijn. Zeker als je spreekt over Lionel Richie, die al vijftien jaar voor zijn solodebuut met The Commodores grote hits scoorde. Succes verzekerd zou je verwachten bij een artiest van zijn formaat. ‘Tuskegee’, vernoemd naar de geboorteplaats van de inmiddels 62-jarige zanger, bevat onverwacht geen nieuwe nummers, maar slechts eigen covers. Wel in duetten met anderen, niet de minsten, maar toch… drie jaar na het laatste album…

‘Tuskegee’ bevat dan wel een reeks van covers van grote hits van Richie, ieder nummer is compleet in een ander jasje gestoken. In duetten met grootheden uit de Country pakt Richie zijn nummers samen op één album. Shania Twain, Kenny Rogers, Willie Nelson, Blake Shelton en Pixie Lott, het zijn slechts enkelen van de namen die Richie heeft gevraagd zijn album op te fleuren. Waar ieder ander zo’n line-up aan zou grijpen het beste album uit zijn repertoire te maken, slaat de zanger de plank op ‘Tuskegee’ echter compleet mis.

Country is een compleet ander vlak dan dat wat Lionel Richie normaal aangrijpt, en waar Mark Knopfler en Bruce Springsteen de afgelopen jaren de plank al gigantisch mis sloegen door die richting uit te gaan, lijkt het alsof Richie die tijd te veel bezig was met andere zaken en niet heeft lopen opletten. Country is een vlak waarvoor niet iedereen in de wieg is gelegd en Richie hoort bij die grote groep. Richie in country-style klinkt als woensdagavondmuzak in het restaurantje op de hoek, dat net niet genoeg geld binnen haalt om de rechten te betalen om de originelen te mogen draaien. Richie klinkt bij vlagen niet eens meer als Richie en daar kan geen enkele collaborateur op ‘Tuskegee’ hem doorheen trekken. Bij ieder nummer delft Richie het onderspit, waar zelfs de – soms vreemde – muzikale arrangementen vaak niet eens om aan te horen zijn.

Island Records maakte de afgelopen jaren een goede keus om de zanger geen goed bod voor te leggen voor een nieuw contract, vandaar dat de zanger overstapte naar Mercury Nashville en waarschijnlijk onder druk van het label bracht Richie de overgangscountry. Tenminste, wij zien geen enkele andere optie waarom Richie hier anders mee is ingestapt.

Lionel Richie brengt zijn tiende studioalbum en zonder alle andere albums nu terug te gaan luisteren kunnen we stellen dat Richie zijn slechtste album allertijden heeft gemaakt. Goed, Willie Nelson heeft in jaren niet meer zo goed geklonken dan op op ‘Easy’, de ukelele op het nummer, en de steeldrums op ‘All night long’ zijn toch zeker wel het bewijs dat ‘Tuskegee’ maar snel moet worden vergeten. En draait Richie niet heel snel bij, dan Richie zelf ook. (3/10) (Mercury Nashville)


Deel: