In de oude stad Luik vindt momenteel voor de 33e keer het Internationale Jazz Festival van Luik plaats. Wat zo mooi is, is dat het festival al die jaren zijn enorm sympathieke uitstraling heeft weten te behouden. Het officiële programma, dat plaatsvindt in de mooiste theaters in de oude binnenstad van Luik , die allemaal op loopafstand van elkaar liggen, kent een ‘spontane’ evenknie waarbij uitbaters van horecagelegenheden in de oude binnenstad ook jazz zijn gaan programmeren rond het festival. Voor jazzliefhebbers is het inmiddels een vanzelfsprekendheid geworden. In het voorjaar is Luik dé place to be, of je nu de allergrootste namen van de internationale jazz wilt bewonderen of kennis wilt maken met adembenemende nieuwe acts. Uhoda Jazz Liège heeft het allemaal.
Maxazine, dat vorig jaar ook al Uhoda Jazz heeft bezocht, was dit jaar op vrijdag voor het eerst in de oude binnenstad van Luik. Het programma zat stampvol met acts die we allemaal wel wilden zien, maar zelfs met slim plannen kon de jazz-honger niet volledig worden gestild. Een luxe die we graag voor lief nemen.
Robin Verheyen Trio
De avond begon met een optreden van het Robin Verheyen Trio, dat in de nieuwe aan het festival toegevoegde locatie, de Regina Club in het hoofdkwartier van het festival, hun nieuwste album ‘Zabonpres Sessions’ aan het publiek kwamen presenteren. Wat opvalt is dat er nooit genoeg publiek aanwezig is bij een optreden van Verheyen. Ondanks dat de uit Turnhout afkomstige saxofonist al heel wat op zijn naam heeft staan, inclusief het nieuwe album dat wederom uitstekend is, staan de mensen niet in rijen van honderden voor de deur, en dat is jammer, want aan de muziek zal het niet liggen. Was ‘Playing the Room’ van vorig jaar al adembenemend mooi, het nieuwe trioalbum, dat een live opname is, laat andermaal horen hoe goed Verheyen is. Ook in Luik kwam werk van het nieuwe album voor het voetlicht. Luister allemaal maar eens naar ‘Roscopaje’, meer dan de moeite waard en jazz op zijn mooist. Helaas dwong het zelfopgelegde schema mij naar misschien wel de mooiste zaal van Luik, ‘Le Forum’, op slechts twee steenworpen afstand, waar het uitverkochte optreden van Snarky Puppy op de agenda stond.
Snarky Puppy
De komst van Snarky Puppy naar Luik leidde tot een lange rij mensen die naar binnen wilden bij ‘Le Forum’, het prachtige art-deco theater in het centrum van de oude binnenstad. Als de Texanen komen, dan is het overal uitverkocht. Met maar liefst vijf Grammy Awards op zak en hun laatste album ‘Empire Central’ te promoten, speelden de Puppies in Luik hun laatste concert van het Europese deel van hun tournee.
De band trapte af met vier stukken van hun laatste album. ‘Keep it on your Mind’ representeert goed het geluid van Snarky Puppy. Het is zeker jazz, aangevuld met een mooie mix van het beste van de Amerikaanse muziekcultuur, met een flinke scheut wereldmuziek erdoorheen verwerkt. Het zaalgeluid was van topkwaliteit. Als percussionist Nate Werth zijn woodblocks van de linker- naar de rechtermicrofoon bewoog, dan hoorde je ze in de zaal van links naar rechts gaan. Heerlijk zo’n detail. Hetzelfde gold voor de koper- en houtblazers die enorm mooi kleur gaven aan het totaalgeluid van de band.
De negen Puppy’s speelden een perfecte set onder leiding van bandleider Michael League. Pure muziek in dienst van het geheel. Je zult League niet overmatig veel bassolo’s horen spelen. League lijkt met zijn Puppy’s goed in de oren geknoopt te hebben wat de grote Miles Davis ooit over jazz zei: “Don’t play what’s there, play what’s not there.”
Een van de hoogtepunten van de set was ‘Grown Folks’. Een typisch Snarky Puppy-stuk als er ooit een voor die titel zou kunnen gaan. Fijne melodieën gestoofd in een stevige ovenschotel van dampende grooves.
Gedurende de set werd er ruimte gemaakt voor solostukken van vrijwel alle spelers in dit muzikale honkbalteam van negen topmuzikanten. Daarbij kregen vooral drummer Larnell Lewis en Bobby Sparks II op toetsen het publiek op de stoelen. Mooi om te zien was hoe Michael League zelf stond te genieten als de pitcher in zijn honkbalteam. De set had uren mogen duren, maar helaas is op een festival de lengte van de set vaststaand. Mensen moeten namelijk door. Snarky Puppy in Luik voldeed aan alle verwachtingen en meer.
Makaya McCraven
De avond werd afgesloten met een optreden van Makaya McCraven in de Reflektor. Makaya McCraven bracht een meeslepende avond vol muzikale ontdekkingen naar de Reflektor in Luik. McCraven, een talentvolle jazzdrummer en componist, stond centraal tijdens dit unieke optreden, waarbij zijn eigenzinnige mix van jazz, folk, hiphop en andere genres het publiek betoverde. Het podium werd gedeeld met getalenteerde muzikanten: Anisha Rush op saxofoon, Matt Gold op gitaar en Junius Paul op bas. Hun samenspel was verbluffend, met Rush die schitterde in haar improvisaties en Paul die met zijn rauwe, onbevangen basgeluid indruk maakte.
Het repertoire van McCraven putte voornamelijk uit zijn laatste album ‘These Times’, zij het in een meer ingetogen, elektronica-vrije uitvoering. Nummers als ‘Seventh String’ en ‘This Place, That Place’ werden prachtig vertolkt, waarbij de muzikanten de spanning moeiteloos vasthielden en het publiek meenamen op een muzikale reis. Een waardige afsluiter van deze Luikse jazz avond
Photo by Urko Dorronsoro is licensed under CC BY-SA 2.0.
