Stel je voor: een jonge trompettist uit Queens die elke dag door de drukke straten van Jamaica loopt. Hij neemt het geluid in zich op van de auto’s, de mensen en de muziek die hij hoort. Voor Tom Browne was het inderdaad meer dan alleen een wandeling naar huis, het werd de inspiratie voor een nummer dat de wereld zou veranderen. Geboren op 30 oktober 1954, groeide hij op met jazz in zijn oren en funk in zijn hart. En dat vertaalde zich uiteindelijk in een van de meest funky songs ever.
Tom Browne
Browne was geen kind van rijke ouders, die hem muzieklessen konden betalen. Hij leerde de muziek zelf op de harde manier, door te oefenen. Later toen hij iets verdiend had ging hij studeren aan de Manhattan School of Music and Art, en leerde vooral door te luisteren. Terwijl andere kinderen speelden, zat hij achter de piano. Later pakte hij de trompet en ontdekte dat dit toch echt zijn instrument was. De overgang van klassieke oefeningen naar de jazz en funk voelde voor hem natuurlijk, alsof hij eindelijk thuiskwam.
In de late jaren zeventig speelde hij mee met Sonny Fortune, een ervaring die hem leerde hoe je traditie mengt met vernieuwing. Het was deze periode die hem voorbereidde op wat komen ging: een nummer dat jazz, funk en soul zou samenbrengen op een manier die niemand verwachtte.
‘Funkin for Jamaica’
Thuis bij zijn ouders gebeurde uiteindelijk het wonder. Tom zat aan de piano en speelde wat akkoorden toen hij plotseling de melodie bedacht die later wereldberoemd zou worden. Jamaica, Queens, New York, USA, zijn buurt, zijn thuis, zijn inspiratie, kreeg eindelijk zijn eigen soundtrack.
Wat dit nummer zo bijzonder maakte, was niet alleen de catchy melodie. Het was de manier waarop Browne verschillende muziekwerelden liet botsen. De trompet danste boven een dikke funkbeat, terwijl Toni Smith’s stem het geheel een ziel gaf die zelfs de meest kritische luisteraar raakte. In juli 1980 werd het uitgebracht, en plotseling was jazzfunk geen kleine niche meer.
De timing was perfect. Disco was aan het verdwijnen, mensen zochten iets nieuws maar vertrouwds. ‘Funkin for Jamaica’ gaf ze precies dat, de toegankelijkheid van pop met de creativiteit van jazz. Het nummer schoot naar de nummer één positie op de Billboard R&B hitlijst en bleef daar vier weken. In het Verenigd Koninkrijk bereikte het de top 10. Voor een relatief onbekende jazzmuzikant was dit een wonder. Maar wel een meer dan terecht wonder.
Coverversies
Wanneer een nummer echt inslaat, beginnen anderen het te coveren. ‘Funkin for Jamaica’ kreeg in 1991 al een remix behandeling, en later kwamen er verschillende versies, waaronder de M+M Mix uit 2017, van John Morales. DJ’s en producers begonnen samples van het origineel te gebruiken in hun eigen creaties.
Wat opvalt aan deze covers is hoe verschillend artiesten het nummer benaderen. Sommigen houden vast aan de originele funkgroove, anderen voegen moderne beats toe. Hip hop producers ontdekten de kracht van Browne’s trompetlijnen en gebruikten ze als basis voor heel nieuwe nummers. Het bewees dat het origineel sterk genoeg was om verschillende interpretaties te dragen.
De remix cultuur van de jaren negentig gaf het nummer een tweede leven. Nieuwe generaties ontdekten Tom Browne door deze versies, en plotseling was hij geen artiest uit het verleden meer maar iemand wiens muziek nog steeds relevant bleek.
‘Love Approach’
‘Funkin for Jamaica’ was de openingstrack van Browne’s album ‘Love Approach’, maar het was niet het enige nummer dat de moeite waard is. Het hele album ademt een verfrissende benadering van jazzfunk die toen nieuw was. Browne had geleerd van zijn eerdere album ‘Browne Sugar’, en op ‘Love Approach’ klonk hij zelfverzekerder, speelser. Het beruchte tweede album bleek dus geen flop, maar zijn doorbraak.
Dat album leverde ook ‘Thighs High (Grip Your Hips and Move)’ op, een nummer dat in 1981 opnieuw bewees dat Browne geen eendagsvlieg was. Waar ‘Funkin for Jamaica’ mensen liet dansen met zijn vrolijke energy, had ‘Thighs High’ een sensueler, meer volwassen geluid. Het bereikte de vierde positie in de R&B charts en toonde aan dat Browne verschillende kanten van liefde en verlangen kon verkennen.
‘Thighs High’ had een andere aanpak. Waar het eerste nummer over thuiskomen ging, over trots op je buurt, ging dit nummer over fysieke aantrekking en het plezier van het moment. Browne’s trompet kreeg meer ruimte om te ademen, de arrangementen waren rijker, en de productie was gepolijster.
Jamaica, Queens
Vijfenveertig jaar later blijft ‘Funkin for Jamaica’ een geweldige parel. Het nummer staat voor een moment waarop muziek geen grenzen kende, waarin een jongen uit Queens de wereld kon laten dansen op zijn melodie. Tom Browne bewees dat authenticiteit universeel is, zijn liefde voor zijn buurt werd ieders liefde voor thuis.
Browne zelf sloeg andere wegen in. Hij werd piloot, vond God, maakte andere muziek. Maar telkens als die eerste noten van ‘Funkin for Jamaica’ klinken, is hij weer die jonge trompettist die zijn hart liet spreken. Het nummer werd groter dan zijn maker, een stuk muziekgeschiedenis dat nog steeds nieuw aanvoelt.
Misschien is dat wel het geheim van echte popmuziek: het komt voort uit iets heel persoonlijks maar spreekt iets universeel aan. Jamaica, Queens, werd door Tom Browne’s ogen de plek waar iedereen vandaan kwam, waar iedereen naar terugkeerde, waar funk en gevoel samenkwamen in vier minuten die de tijd stilzetten.