Je vierde album ‘Four and a half’ noemen getuigt van humor of lef. In het geval van de Poolse band Snakedoctors is het beide. De vier vrienden moesten natuurlijk wel iets met het geval vier doen en een album met maar liefst 25 tracks in in deze tijden eigenlijk ook wel anderhalf album te noemen. De Snakedoctors maakten er een dubbelalbum van. Een die duidelijk de oude New Wave richting op gaat, en een die meer de grunge behoudt die de mannen al jaren spelen.
Het idee van twee schijfjes in verschillende stijlen geeft weer plek voor een leuke gimmick. Enkele nummers staan namelijk tweemaal op het album; éénmaal op de rode New Wave-schijf en éénmaal op de zwarte Grunge-schijf. Single ‘Too Many’ springt daarbij het meest in het oog. De New Wave-versie is erg dik in de richting van het oude Cure-werk, terwijl de Grunge versie, dat de band opnam met zangeres Christine Corless, zo uit het Seattle van de jaren ’90 zou hebben kunnen komen. Toch is het geheel puur Europees. Opgenomen in Polen en gemixt in de Abbey Road Studios in Londen. Het krachtige geluid van de New Wave-nummers is echter goed te verklaren. Voor mixen en masteren werd samengewerkt met Joe Gibb en Kevin Paul. Beiden waren verantwoordelijk voor het geluid van bands als Depeche Mode, The Cure, The Mission, Erasure, The Kinks en Jane’s Addiction. Waarom zoeken waar Abraham de mosterd haalt, als je de mosterdfabriek hebt gevonden?
Neem je een track als ‘Wuss’, dan hoor je juist de overgang tussen de twee stijlen. Met een begin waar duidelijk de invloed van The Cure’s ‘Friday I’m in love’ naar boven komt, overgaande in gitaren waar Nirvana destijds jaloers op zou zijn geweest. Wellicht zou dat nummer de muzikale titeltrack van ‘Four and a half’ genoemd kunnen worden, gezien de duidelijke mix tussen de stijlen. Nummers als ‘Inside’ staan dan ook wel weer op de ‘Grunge’-zijde, maar ook hier klinkt de New Wave moddervet doorheen. Een sterke combi.
Snakedoctors gaat op ‘Four and a half’ weer verder vanuit het startpunt, dat ze op hun debuut ‘Obligation‘ aanvingen. Weer wat meer terug naar de New Wave, die ze op ‘Joy Free Bowl‘ wat kwijt waren, maar op hun derde album ‘Mellow Joy‘ al weer aan het herzoeken waren. Op ‘Four and a half’ zijn ze die weg weer helemaal terug ingeslagen en herpakken ze zich als nooit tevoren. De New Wave past de band wellicht zelfs beter dan de grunge die op alle eerdere albums de boventoon voerde. Een geslaagde keuze dus. (8/10) (Case Studio)
