We kregen de laatste cd van Snakedoctors, ‘Obligation’. De Poolse rockband speelt nu een jaar samen en dit is het eerste album van het viertal. Met invloeden uit grunge, new wave en country hill blues is ‘Obligation’ een lekker album geworden, dat werd opgenomen in de zomer van afgelopen jaar en werd gemixt door Chris Bolster at Abbey Road Studios in London, gemastered door Andy ‘Hippy’ Baldwin in de Metropolis Studios in London, op ‘Life’s No Prison’ na, die werd gemixt en gemastered door Tom Queyja in the Lip Studio in LA.
Die eerste single verrast meteen. ‘Life’s No Prison’ is een sterke opener die smaakt naar meer. We zijn dan ook erg benieuwd geworden naar de rest van het album. En dat is een heerlijk album, waarbij enkele nummers wel opvallen. Het beste nummer van het album is zo op het eerste gehoor ‘Destroyed’. Het begint met een heerlijke gitaarsolo à la Pink Floyd, om door te gaan in een grungenummer, die in z’n totaliteit wat naar Nirvana neigt, aangevuld met stevige grunts. Het heeft een lekkere beat en blijft lekker hangen. Is dat echter iets waar Snakedoctors op zou zitten te wachten? We weten het niet. ‘Obligation’ bevat nog wel meer sterke nummers, zoals titeltrack ‘Decent Obligation’.
‘Chickenpox Is Good’, heerlijk meeslepend, met een intro dat op een rustiger neefje van Alice in Chains’ ‘Would’ lijkt. Maar dan met teksten van Zappa of Primus. Zoiets dan dus. ‘Dreaming’ is ietwat eentonig en ook ‘Bal Maskowy’ doet het in het Pools wellicht niet goed op het album. In hun thuisland Polen zal het nummer wellicht een fantastische betekenis hebben, maar voor niet Polen is het niet te begrijpen. Maar maakt dat de plaat meteen slecht? Nee. En nu zijn we misschien net iets te negatief, want het nummer is niet slecht. ‘Obligation’ is gewoon een lekker rockalbum. Snakedoctors doet met het album gewoon wat het moet doen.
Snakedoctors levert een mooi album af, met toppers als ‘Chickenpox Is Good’, ‘Destroyed’ en ‘Chickenshit Or Too Proud’, ‘Jeff Johnson Spoke’, met z’n lekkere repeterende baslijn, drum en gitaarrif, waardoor het nummer doet denken aan The Cure, laat de Poolse band ons iets moois na. Of het een album is dat zal blijven, zal moeten blijken. Een plaat om opnieuw op te zetten. Dat dan weer wel. (7/10) (Eigen productie)
