De eerste dag van het Suikerrock festival ging goed van start met Emma Bale, Kelis en Zucchero. Op de tweede dag stonden er veel ronkende gitaren op het programma met De Mens, Therapy?, White Lies en The Sisters of Mercy.
De Mens
De Belgische rockband opende de vrijdagavond met ‘Sex verandert alles’, het liedje met de filosofische woorden “liefde is een roofdier van een andere planeet”. Ze speelden heel veel van hun bekende nummers zoals hun debuutsingle van 30 jaar geleden ‘Dit is mijn huis’, ‘Een kamer in Amsterdam’. Vanaf de prachtige piano intro van het nummer ‘Jeroen Brouwers (Schrijft een boek)’ werkte De Mens naar een climax van het concert. Bij ‘Lachen en Mooi zijn’, een uptempo rock nummer, kregen we een leuk intermezzo waar enkel de drum en de bas zachtjes speelden en waar het publiek mee kon zingen. Na nog een schitterende drumsolo en basgitaar solo eindigden we met ‘Maandag’.
Therapy?
Therapy? bestaat net zoals De Mens ook al 30 jaar. Het headbang gehalte ging met dit power trio sterk de hoogte in. Overal zag je corna’s (handgebaar met pink en wijsvinger) de lucht in gaan en werden de hoofden op en neer geschud. ‘Diane’, zonder cello, en ‘Die Laughing’ werden vlot meegezongen door het publiek. Wie laat zich niet graag gaan op de woorden “I can’t remember my own name, I think I am going insane”. Tijdens ‘Nowhere’ ontstonden lokale danspits in het publiek.
White Lies
De bandleden hadden een coole lichtshow, ze werden fel belicht met lichten die achter hen stonden waardoor je bij momenten enkel de silhouetten van de muzikanten zag. De meest gebruikte kleur was wit en naar het einde toe gebruikten ze alle kleuren van de regenboog. De ruimte voor het hoofdpodium stond helemaal vol. White Lies bracht een aangename set met muziek die het uitstekend doet op een festival.
Sisters of Mercy
De mannen van de Sisters of Mercy stonden visueel heel cool op het podium te wezen. Van heel vroeg waren er al Sisters of Mercy fans komen opdagen, je herkent hun gemakkelijk aan hun zwarte kledij. Er werd massaal veel rook op het podium gespoten en de opstelling van de belichting was gelijkaardig aan die van White LIes. Met duo chromatische belichting ontstond er een dramatisch effect waardoor bij oranje/rode belichting de muzikanten recht uit de poorten van de hel leken te spelen. Gedurende de hele show waren er videomontages te zien op de schermen maar spijtig genoeg geen beelden van op het podium. The Sisters weten goed met hun drum machine, reverb gitaren een soundscape van het mysterieuze, het occulte, gothic te creëren. Andrew Eldritch heeft nog steeds zijn grafstem maar we ontbraken toch iets “extra” van de band, in ‘Alice’ zat meer in en pas met het slotnummer ‘Temple met Love’ hadden ze het publiek mee.
Foto’s (c) Fred Stiens
