Wie Tim Akkerman‘s nieuwe plaat ‘Lions Don’t Cry’ hoort, meent waarschijnlijk dat hij terug is naar waar hij begon: het is een rockplaat van jewelste die doet denken aan zijn tijd als frontman van Di-rect. Na een uitverkochte club- én theatertour met ‘Tim Sings The Boss’, waarbij hij nummers van zijn grote held Bruce Springsteen ten gehore bracht, herontdekte hij zijn liefde voor Amerikaanse rock. Hij liet deze liefde voor Bruce, Pearl Jam en Ryan Adams voor zich spreken en schreef tien nummers die recht uit het hart kwamen. Tim Akkerman & The Ivy League staat op 22 december in de Bosuil in Weert.
Lions Don’t Cry is een zeer persoonlijk album geworden. Na veertien jaar huwelijk is Tim een alleenstaande vader, en combineert hij zijn muzikant-schap met de liefde voor zijn kinderen. Het verwerken van zijn relatie loopt als een rode draad door ‘Lions Don’t Cry’: van verdriet bij zijn kinderen tot zelf een nieuwe weg inslaan – het album klinkt als een persoonlijke brief die iedereen mag lezen.
Na bijna tien jaar samen spelen, kriskras door heel Nederland, is zijn vaste band een hechte vriendengroep geworden. Niet meer dan logisch om dan als één geheel naar buiten te treden. Vanaf de release van eerste single Underestimate gaat de band als Tim Akkerman & The Ivy League door het leven.
Support is er van Sylvie Stone. Sylvie Stone is een indie-rockband met een eigen gezicht. Hun catchy muziek wordt gedreven door de melodie en is oprecht zonder te verzanden in melancholie. Ze maken pakkende nummers die top in elkaar zitten, lekker in het gehoor liggen, best een diepe boodschap hebben maar luchtig gebracht worden.
