De verkiezing Grote Prijs van Nederland wordt op 7 december weer uitgereikt en natuurlijk staan de tientallen deelnemers te popelen om de felbegeerde award in ontvangst te mogen nemen. Maxazine bekeek en beluisterde verschillende deelnemers en koos een van de deelnemers uit om eens nader onder de loep te nemen. Singer-songwriter Willem van Boekel kwam ons qua gezicht al bekend voor en dat klopte: Hij speelt al jaren in verschillende reclamespots, acteerde in Goede Tijden Slechte Tijden, Goudkust en Flikken en recentelijk was hij nog op tv als de nogal aparte ‘Welmoed’ in de jeugdserie Vrijland.
Van Boekel zingt en speelt al jaren; Voorheen had hij wat kleine successen met zijn bands Pampus en de Narcissen en de muziek die hij daar maakte was toch wel wat anders, bijna cabaretesk. De deelnamen aan de Grote Prijs van Nederland in de categorie Singer-songwriter is dus een duidelijke stap zijwaards voor de entertainer. “De overstap is adembenemend heerlijk. Ik denk als ik terugkijk dat ik de zwarte humor vooral opzocht omdat ik daarmee bij optredens het meeste succes had,” aldus van Boekel, terwijl hij rustig achterover leunt. “Ik speelde in de jaren 2000-2005 veel in cafe’s in Amsterdam. Ik schreef toen ook heus wel serieuze engelse teksten en romantischer werk, maar als ik dat in een kroeg speelde had ik het idee dat er geen hond luisterde. Als ik dan maar lompe, harde dingen zong dan vonden ze dat wel grappig. Vandaar dat ik dacht dat ik dat het beste kon gaan doen. Het paste ook bij wie ik op dat moment was. Het zal wel met ouder en wijzer worden te maken hebben. Maar ik heb nu een gezin met kinderen en dat gaat nou eenmaal niet vanuit cynisme.” Het was een gemakkelijke weg naar succes die de zanger zocht en vond, “Ik denk dat ik vroeger vooral bang was om me werkelijk te laten zien en serieus te zijn. Nu heb ik dat niet meer. Nu vind ik het juist fijn.”
De Grote Prijs van Nederland is al jarenlang een van de belangrijkste talentenjachten van Nederland. Bij de winnaars van weleer zitten grote namen, als Roosbeef, Green Lizard, Junkie XL, Marike Jager, Brainpower, Typhoon en Lucky Fonz III. En dat terwijl er uit de publiekswinnaars ook nog eens een hele rij bekende namen naar voren is gekomen. Zo stonden Case Mayfield, Boef en de Gelogeerde Aap, Dio, Left, Yes-R, Jiggy Djé en zelfs Volumia! ooit in de finale van de Grote Prijs. De Grote Prijs heeft iets speciaals, vindt ook Willem: “Ik vind de definitie die ze hanteren bij de groteprijsvan.nl wel prettig. Een singer/songwriter is iemand die zijn eigen teksten en muziek schrijft en ze zelf uitvoert. Daarmee is bij wijze van spreken John Lennon ook een singer/songwriter. Met de singer/songwriterSTIJL heb ik niet veel. Ik denk dat mensen bij een singer/songwriter aan een zacht ei denken wat kwetsbare dingen bezingt. En dat is gedeeltelijk ook zo. Maar Bob Dylan was ook een singer/songwriter. En Bob Marley, Jim Morrisson, Jeff Buckley, Paul Simon en noem maar op. Ik denk dat als je mijn demo beluistert dat een nummer als ‘Stop Hidin’ meer in de hoek zit van de protestzangerstijl. Terwijl ‘Keep coming Back’ en ‘Never a Day’ eigenlijk gewone popliedjes zijn. Wat ik mooi vind aan een singer/songwriter is het theatrale. Er is ruimte en aandacht om echt een verhaal te vertellen. Als je daar een band bij zet is dat intieme eigenlijk meteen weg. En om de een of andere reden werkt het bij mij het best als ik in m’n eentje speel. Ik zat ooit eens in een rockband en dat kan ik ook wel. Maar als er dan een ingetogen nummer wordt gespeeld met alleen akoestische gitaar, dan gebeurt het eigenlijk pas.”
Naast zanger is Willem acteur; Hij speelde in verschillende reclamespots, acteerde in enkele soaps, films en had vorig jaar enige tijd een rol in Vrijland. Je ziet het vaker dat acteurs zanger wordenen andersom. Van Boekel zelf ziet in die twee vormen meer een aanvulling dan dat het echt iets anders is. “Acteren is voor mij een soort overlevingsding. Als kind uit een (emotioneel) onveilig gezin heb ik geleerd gewenst gedrag te produceren. En dat is wat een acteur in feite ook doet, maar dan bewust. Ik kan dat goed, ik heb er aanleg voor en ik vind het leuk om te doen. Voor de camera is het eigenlijk een soort zen-oefening. Al die stress, en jij gewoon ontspannen je ding doen. De kick als het lukt en als het er goed op staat,” zegt Willem zelfverzekerd, “Acteren is ook het presenteren, het cabaretier zijn wat ik bij Ja-maar doe. Is ook te gek; een zaal hilarisch laten lachen. Daar krijg ik energie van en daar word ik blij van.” Toch zijn het ondanks dew aanvulling twee totaal verschillende dingen. “Muziek maken is wat ik het liefst doe. Muziek maken doe als ik vrij ben. Als er niets meer hoeft. Dan borrelen de zinnetjes in mijn hoofd op, en dan hoor ik daar de muziek bij. Dan ga ik pielen aan een tokkeltje en een akkoordenschema. Muziek maken doe ik van nature. Ik zal nooit zomaar vanzelf een scene gaan schrijven of een stuk tekst instuderen. Dat is iets wat ‘moet’.” verduidelijkt hij dan toch.
Veel deelnemers aan de Grote Prijs zijn al jaren bezig in het Engels, Willem zelf is pas recentelijk definitief overgestapt van Nederlandstalig naar het Engels. De keuze die Willem heel bewust heeft gemaakt. “Ik denk dat ik die keuze heb gemaakt om een zo groot mogelijke afstand te creeren tot wat ik voorheen deed. Niet meer grappig en Nederlandstalig, maar serieus en Engelstalig,” vertelt hij vol overgave, “Daarbij denk ik vaak in het engels. Ik vind het ook leuker om overal te kunnen spelen, en niet alleen voor een Nederlands publiek. De wereld is zoveel groter dan nederland, en engels is toch de taal van de rock en roll. Nu ik meer in het Engels aan het schrijven ben merk ik dat het ook prettig is om een soort afstand tot mezelf te hebben. Ik schrijf teksten die rechtstreeks uit m’n hart komen. Emotionele erupties. Dan is een beetje verschuilen in een andere taal wel prettig. Nederlands is zo kaal en droog. Engels is ronder. En de Engelse taal heeft een veel grotere woordenschat.” Nou ja, genoeg redenen die Willem voor zichzelf op een rijtje heeft gezet. Toch heeft Van Boekel bij de overstap naar het Engels enkele nadelen ondervonden. De kleinkunst en soms scherpe teksten die hij voorheen maakte zijn heel wat anders dan de serieuze nummers van nu. Die achtergrond van hoogstaande woordspelingen kunnen worden bezien als een voorsprong op de concurrentie als je de teksten goed bekijkt. Zo overtuigd als hij eerder dit gesprek was, zo twijfelt Van Boekel nu, “Natuurlijk is het een goeie ervaring om op zo’n scherpe tekst te freubelen. Als een soort kruiswoordraadsel net zo lang peuren tot het klopt. Dat is een vaardigheid die ik nu zo langzamerhand wel bezit. Maar… ik schrijf m’n teksten nu veel intuïtiever en sneller. Recht voor z’n raap. Ik ram gewoon een hoop zinnen op papier en daar vis ik er een aantal tussenuit die de songtekst vormen. Ik weet precies wat de essentie is. Ehm.. Eigenlijk is het antwoord op deze vraag toch ‘Ja’. Door de wetenschap dat het heel ingewikkeld kan en dat ik dat beheers, durf ik nu wellicht makkelijker de keuze te maken om simpel te schrijven. Dat is een voorsprong op iemand die die ervaring niet heeft.”
I want to know who you are
show me what you got inside
let me know who you are
there's no need for you to hide
(Willem van Boekel - Stop hidin')
Voordat Willem van Boekel zo’n twee jaar geleden als singer-songwriter het podium opstapte, heeft hij zo’n 2 jaar eigenlijk niet op het podium gestaan als zanger. Lange tijd leek het alsof het einde van Pampus (Willem’s laatste band, NW) ook het einde betekende voor de zangcarrière van Van Boekel. Het duurde enkele jaren maar uiteindelijk besloot de sympathieke zanger de stoute schoenen datn toch weer aan te trekken: “Het bloed kruipt… Ik denk dat ik echt een tijd heb moeten rouwen na Pampus. Het was een grote teleurstelling dat het ‘niet gelukt’ was. (Het was zowiezo dom om te denken dat er iets ‘moest lukken’) Het was ook een grote teleurstelling dat de jongens van de band niet op één lijn zaten. Achteraf bleek dat het toch meer een begeleidingsorkest was geweest dan een echte band. Ik had er een enorme kater van. Ik wilde nog wel verder als een soort Alderliefste. Gewoon veel spelen en daarbij eigen werk blijven maken. Maar daar werden we het niet over eens en toen had ik er opeens geen zin meer in. Op het moment dat ik ophield de kar te trekken donderde de kar in elkaar. De illusie was voorbij. Ik baalde enorm. En ondertussen kregen we ons tweede kindje en hadden we een oud huis gekocht wat drastisch opgeknapt moest worden. Ik had tijd nodig voor bezinning. Langzaam ben ik me af gaan vragen wie ik nou eigenlijk was en wat ik nou eigenlijk wilde. Daar kwam langzaam een antwoord op. Ik ben een liedjesschrijver/zanger en ik kom verbinding brengen.” En zo sluit Van Boekel resoluut zijn betoog.
Het gaat goed met Willem van Boekel in de strijd om de Grote Prijs van Nederland in de categorie Singer-songwriter. De kwartfinales zijn inmiddels bereikt en ook voor de halve finale lijkt er weinig meer mis te kunnen gaan voor de zanger. Wil je meer weten over Willem van Boekel? Stem hem gerust richting finale: http://www.groteprijsvan.nl/deelnemer/willem-van-boekel/
