The Blackwater Experience is een jonge, talentvolle Limburgse band die live net dat kleine beetje verschil in hun performance weet te stoppen wat deze band van anderen onderscheidt. Is je interesse eenmaal aangewakkerd, dan ga je op zoek naar hun site, waar je sinds kort het volgende geboorte kaartje kunt vinden:
Wat ben je mooi, wat zijn wij trots.
Wij zijn heel blij met de geboorte van ons album PEACEMAKER.
Peacemaker is geboren op 16 januari 2015 om 20.11 uur en weegt analoog 65 gram en digitaal 0.
De trotse ouders zijn TBE, Blues Company, Marista Records en Dennis Geraads.
Een leuke vondst, wat tekenend is voor de vindingrijkheid van deze band. Ach, alle ouders zijn nu eenmaal trots op hetgeen ze geproduceerd hebben, maar ik heb ook veel lelijke baby’s voorbij zien komen, al zeg je dat uit beleefdheid niet. Gelukkig hoef ik me bij de geboorte van deze cd niet in allerlei bochten te wringen om geloofwaardig over te komen.
De ‘Peacemaker’ was de troetelnaam voor de Colt 45, het geliefde speeltje van Western-helden en Outlaws, maar het wapen doet ook dienst als afbeelding op het hoesje van deze debuut-cd. Het is niet de enige afbeelding die naart ‘The Wild West’ verwijst, want het artwork in het booklet toont overeenkomsten met een poster van een spaghetti-western waarin de bandleden de hoofdrollen vertolken. Staring: Richard Kleuskens (guitar/vocals) as ‘Pistol Pete’, Rens Coenen (drums) as ‘Shotgun Shaggy’, Ray Groothuis (hammond) as ‘Mr. Bighouse’ and Luc Verdellen (bass) as ‘The Stoutlaw’.
Door deze decoratie en songtitels als: ‘The Wolf & The Eagle’, ‘Whiskey & Power Kid’ en ‘Tenderfoot’, denk je een country cd in handen te hebben, maar de country liefhebber kon wel eens de schrik van z’n leven krijgen. Op “Peacemaker” worden je trommelvliezen 39 minuten lang blootgesteld aan “smokin’ hot ’n heavy rock ’n blues”, zoals het viertal uit Horst de karakter eigenschappen van hun eerstgeborene omschrijven. Voeg daar nog een flinke portie psychedelica aan toe en je weet wat je in huis gehaald hebt.
‘The Wolf & The Eagle’ pakken je meteen bij de lurven en het daarop volgende ‘Contraband’ doet er nog een schepje boven op. Je komt op dit album invloeden van hedendaagse bands als Waines, Wolfmother, The Answer en ZZ Top tegen, die op hun beurt weer beïnvloed werden door bands uit het pre-cd-tijdperk.
Doordat het orgel vele malen enthousiast op de voorgrond treedt, ligt ook een vergelijking met DeWolff op de loer. Klopt ergens wel, maar dan op een meer publieksvriendelijke wijze. Wel dezelfde energieke benadering, maar geen lang uitgesponnen improvisaties. De nummers duren ook live nooit langer als zes minuten en dat is wel zo fijn.
Na ‘Whiskey & Poker Kid’ lijkt het als of er wat gas teruggenomen wordt. Lijkt, want na een 3 tal minuten gaat het er in ‘What Never Was Will Never Be’ weer steviger aan toe en zal dit nummer de Deep Purple fans zeker aan spreken. Stevig is ook de blues-rocker ‘Fighting Man’.
Erg verrassend is ‘Tenderfoot’, waarin men op vernuftige wijze folk-invloeden heeft verwerkt. Dit nummer, dat samen met ‘Dandilon’ verrassende tempo wisselingen kent, zorgt er voor dat het moeilijk is om een stempel op de muziek van The Blackwater Experience te plakken. Het is muziek die eigenlijk nooit weg geweest is maar in hun bewerking als nieuw klinkt.
Op de titeltrack ‘Peacemaker’ krijgt de stem van Richard vocale ondersteuning van Milou Reijnders en Joyce Killaars die eerder ook op ‘Whiskey & Poker Kid’ en ‘Fighting Man’ al te horen waren. Met de prachtige ballad ‘Hail The Blind’ komt er eigenlijk veel te vroeg een einde aan deze fantastische cd en bewijst de repeat-knop zijn waarde.
“Peacemaker” is een meer dan voortreffelijk debuut album van een band waar we nog (hopelijk) heel veel van gaan horen. Complimenten ook aan het adres van Dennis Geraads die de opnames op een voortreffelijke wijze gemixed en geremasterd heeft. De trotse ouders van “Peacemaker” leverden 9 knappe baby’s af, waarvan ‘Tenderfoot’ binnenkort al buiten mag spelen. (Marista Records) (9/10)
