Mijn eerste kennismaking met de punk(rock)band De Heideroosjes moet begin jaren negentig zijn geweest. In eerste instantie moest ik bij voorbaat niets van deze band hebben. De bandnaam stond mij niet aan. Ik kende de Urbanus conference, waar deze band zichzelf naar vernoemd heeft al jaren. Ook het idee dat de zoveelste pret-punk band ook nog (deels) in het Nederlands zong, kon ik toen niet helemaal begrijpen.
Nadat ik de TV beelden van het Pinkpopfestival in 1995 had gezien wekte deze band wel degelijk mijn interesse. Wat een pret, energie en enthousiasme op dat podium en wat een mooie publieksreactie. Voor een Limburgs bandje die haar platen in eigen beheer uitbrengt (Noisy Fairrytales – 1993) en (Choice for a lost Generation – 1994) een geweldige prestatie. Vanaf dat moment ben ik mezelf in de band gaan verdiepen en ben ik ook de band gaan volgen, ik heb ze dan ook volledig in mijn hart gesloten. Wat een lekkere muziek. De teksten die deze band geschreven heeft, zou ik zelf geschreven kunnen hebben, als ik maar enig ambitie en vooral talent in die richting zou hebben gehad.
Na de vele geweldige optredens die ik van de band gezien heb ging ik op 3 januari 2009 naar de theatervoorstelling ‘Manie! Manie! in mijn woonplaats. Mijn favoriete Punkband in het theater, wat kan ik daar nou van verwachten? En wat doet een punkband die zijn twintigjarig bestaan viert überhaupt in een theater? Toentertijd ben ik met pijn in mijn buik van het lachen en met suizende oren huiswaarts gekeerd. Zoals de Roosjes het zelf zeggen: ‘Dit is een enkele reis uit de sleur’.
De gehele registratie van Manie! Manie! (m.b.v. Martin van Waardenberg en Minou Bosua) is nu (eindelijk) op DVD verschenen. ‘Manie! Manie!’ is een theatershow die als rode draad de twintigjarige geschiedenis van een jong punkbandje beschrijft. Tussendoor vinden er allerlei hilarische en humoristische sketches plaats die vaak ergens over gaan maar soms ook over helemaal niets. Sociaal kritische items als o.a. Rechts Extremisme, MTV Cribs, Kosovo (waar de band zelf is geweest) en de concurrentie tussen Sinterklaas, de Kerstman en de Paashaas komen aan bod.
Alles is zeer wel doordacht en leuk gebracht. Deze mannen hebben talent. Op plaat en op het concertpodium hebben ze dat al jaren lang bewezen. Ook in het theater staan ze hun mannetje. Soms knallen de punkrock liedjes om je oren en soms worden de nummers wat meer ingetogen gebracht. Het is verassend om te zien dat naast de altijd welbespraakte zanger Marco Roelofs en de altijd grappende bassist Fred Houben de andere, meestal meer op de achtergrond staande ‘Roosjes’ ook hun mannetje staan. Naast gitarist Frank Kleuskens ontpopt drummer Igor Hobus zich als ware droogkloot en een zeer goede entertainer. De poppenkast sketch ‘Zowie en Lowie’ maakt duidelijk dat de heren, zonder enige bezettingswijziging, al 22 jaren bijna onafgebroken op elkaars lip zitten. Want de leden die de handjes spelen van het blote billen duo ‘Lowie en Zowie’ moeten wel heel wat kunnen hebben van de andere twee collegae die de billen spelen.
Het staartje van Manie! Manie! is vanaf 12-03 t/m 13-05 nog in diverse theaters te zien, daarna zal men zich weer gaan richten op het spelen van punkrock shows. Ik hoop dat deze mannen na hun sabbatical weer wat nieuws van zich laten horen, want ondanks de geweldige theater tour zijn de fans er weer klaar voor, op naar de vijfentwintig! Kopen deze DVD! (9/10) (Fairytale Records/PIAS)