Op 17 september jongstleden bracht de Rotterdamse muzikante Yanna Pelser onder de projectnaam ‘Albertine’ haar debuutalbum ‘Drops’ uit. Lekker eigenwijs, fysiek alleen op vinyl. Yanna heeft wel wat met dat medium, het is genetisch bepaald zegt ze. “Mijn vader is de man die je altijd op vinylbeurzen, gehurkt, door de bakken ziet zoeken die onder de kraampjes staan.”
Om nu te zeggen dat ‘Drops’ ook maar het begin is van een commercieel succes, is bezijden de waarheid. Bij ons op de redactie van Maxazine werd de plaat wel steeds meer gedraaid en besproken. Want wat een verfrissend geluid, zo origineel en erg muzikaal. Voor mijzelf is het album in een paar maanden uitgegroeid tot een van mijn favoriete releases van het afgelopen jaar. We beschreven ‘Drops’ al als “weergaloos debuut, een parel aan de kroon van de Nederlandse popmuziek. Een waar meesterwerk. Het meest originele album van 2021 tot nu toe.” Tijd dus om eens nader kennis te maken met de muzikante achter al dit moois.
We spreken Yanna Albertine Pelser, zoals ze volgens haar paspoort heet, via een volledig covid-vrije internetverbinding vanuit haar woonplaats Rotterdam. Yanna is een klassiek geschoolde altvioliste, een discipline waarin ze een bachelor en master heeft behaald. “Als kind ben ik wel begonnen op een ‘gewone’ viool. Op mijn veertiende ben ik overgestapt op de altviool, met name omdat ik niet zo goed tegen de hoge tonen van de gewone viool kan. Gevoelige oren, die ik van mijn vader geërfd heb. De lager klinkende altviool, met het meer sonore geluid past veel beter bij mij.”
Yanna Albertine Pelser
Tijdens en na haar studie heeft Albertine ook veel gespeeld in grote orkesten in Nederland. Toch lag haar ambitie niet in het worden van een beroepsmusicus in een van deze orkesten. “Muzikanten in die grote orkesten missen naar mijn idee de echte passie voor de muziek. Musiceren wordt dan echt een baan.” Na even nagedacht te hebben vervolgt ze: “Ik mis in zo’n setting die passie de ‘joie de vivre’ die ik bij muziek voel.”
Yanna is al tijden geleden haar eigen muziek gaan schrijven. Op een gegeven moment had ze 24 liedjes klaar, waar ze nog nooit wat mee gedaan had en die is ze, toen de pandemie begon, op gaan nemen in haar thuisstudio. “Ik nam die demo’s gewoon thuis op, en speelde dan alle instrumenten zelf in. Die demo’s heb ik opgestuurd naar mijn producer, Lasse Passage, waarvan ik wist dat hij mijn muziek zou begrijpen. Hij heeft een selectie uit het materiaal gemaakt, wat hij het sterkste vond. Toen zijn we gaan schaven, perfectioneren, voordat we de nummers hebben opgenomen met de band.” Na een korte overpeinzing vervolgt ze. “Toch heb ik erop gelet dat ik alle nummers ook in hun ‘kaalste’ versie altijd ook helemaal alleen kan blijven spelen, tokkelend op mijn viool.”
Drops
Haar album werd al in september 2020 opgenomen, maar kwam pas in september 2021 uit. Daar was niet eens echt een strategische reden voor. Ze wachtte niet met het uitbrengen zodat ze hem ook kon gaan promoten met live optredens. Yanna vertelt lachend wat de reden is achter die lange periode. “Blijkbaar zijn er veel mensen die in coronatijd allemaal in eigen beheer platen zijn gaan maken. In plaats van een paar weken deed de perserij er ineens gewoon meer dan een half jaar over om de plaat te maken.” Het album werd gefinancierd middels crowdfunding. “Ik had gewoon geen geld”, vertelt Albertine daarover. “Ja, Ik kreeg dan wel de ‘TOZO’ ( Tijdelijke Overbruggingsregeling Zelfstandig Ondernemers, financiële ondersteuning van de overheid voor zelfstandig ondernemers in de corona-crisis (red) ). Maar daar kon ik net mijn vaste lasten van betalen.”
“Ik ben toen die crowdfundingsactie begonnen. Niet alleen om het geld voor de productie bij elkaar te krijgen, maar ook om op die manier een soort van ‘commitment’ bij volgers en donoren te creëren. Naast de steun van privé personen heb ik ook steun mogen ontvangen van het Sena muziekproductiefonds. Maar ook van de gemeente Rotterdam, de Popunie Rotterdam en het Amarte Fonds. Dat laatste is een fonds dat in het leven is geroepen door een aantal particulieren en hun families die de kunsten een warm hart toedragen. Zij stimuleren kunst en cultuur onder andere door het ter beschikking stellen van financiële middelen.”
Debuut
Een debuutplaat maken met geld van andere mensen levert bij veel artiesten wel stress op. “Zeker is dat het geval”, geeft Yanna aan, “Het legt een druk op je om het zo goed mogelijk te doen. Veel donoren toonden ook hun betrokkenheid en interesse door steeds te vragen hoe het ging tijdens de productieperiode. Gelukkig vinden de meeste mensen die de productie mogelijk hebben gemaakt het resultaat ook mooi. Ik kreeg wel kritiek van collega violisten die zich verbaasden over het feit dat ik nergens op het album mijn instrument strijkend bespeel, maar dat ik alleen maar ‘tokkelend’ de altviool bespeel, en dus het volledige album de strijkstok in mijn kist heb laten liggen. Ik vind het zelf heel fijn om op mijn viool te tokkelen en erbij te zingen. Het geeft toch een heel apart geluid, het klinkt soms zelfs een beetje als een kora. Strijken past daar gewoon niet bij vind ik.”
‘Drops’ laat zich eigenlijk met geen enkele andere artiest of muziek vergelijken. De enige sticker je kan plakken is er een met de benaming ‘uniek’. Hierbij kan je denken aan artiesten als Thomas Azier of Kovacs, die bij de eerste keer horen vaak ook zo’n ‘aha’ erlebnis opleverden. De ‘sound’ van het album van Albertine laat zich ook eigenlijk nauwelijks vangen. In Nederland is er in ieder geval geen andere act die zich ook maar in de verste verte laat vergelijken met ‘Drops’. Dat komt voor een belangrijk door de manier waarop ze haar songs begeleidt op viool. Bij tijd en wijle roept dat zelfs de vergelijking op met een artiest als Manu Chao. Yanna moet lachen. “Dat kan ik wel begrijpen”, zegt ze. “Het getokkel op mijn viool klinkt soms ook wel een beetje als zo’n klein wat vals gitaartje zoals we van zijn muziek kennen.”
Muzikale oorsprong
“Ik heb als puber, onder invloed van mijn vinylgekke vader heel veel naar muziek van the Beatles, the Rolling Stones, Jimi Hendrix en Jefferson Airplane geluisterd. Daarvandaan komen mijn invloeden en die muziek is al zo divers dus ga maar na. Er zit niet echt een ‘concept’ of zo achter het album. Als je daarnaar op zoek was zal je teleurgesteld worden. Ik vind zelfs dat de liedjes niet echt bij elkaar passen, anders dan doordat het mijn eigen verzameling singer-songwriter liedjes zijn.”
Om ons nog verder uit de conceptuele droom te helpen vervolgt Albertine. “‘Als er al sprake is van een ‘concept’ waar jullie recensenten altijd naar op zoek zijn, dan is het dat als rode draad door het hele album mijn zang en mijn spel op de viool als constante te horen zijn. Een goed liedje heeft gewoon een kop en een staart en een lekkere hook. En je moet het ook gewoon op één instrument kunnen spelen. Het is niet zo dat ik alleen maar naar de platen van mijn vader luisterde. Ik luisterde ook radio en was als meisje ook gek op de Spice Girls. Luister eens naar ‘Wannabe’ dat heeft een kop en een staart en een hook, zou prima klinken met een getokkelde viool begeleiding!”
Het feit dat er nog meer materiaal klaar ligt – er waren immers 24 tracks beschikbaar voor het album – geeft hoop op een snelle nieuwe release als opvolger van ‘Drops’. “Er ligt inderdaad nog een stapel materiaal dat klaar of zo goed als klaar is”, aldus Yanna. “Toch wil ik ‘Drops’ nog meer promoten met live optredens als het weer kan. Ik denk zelf eerder aan het uitbrengen van een EP in 2022 dan weer een volledig album.”
Het is een goede ontwikkeling dat kleine, independent, producties zoals die van Yanna beter opvallen nu. Per toeval wellicht, omdat grote releases worden uitgesteld. Mooi ook te zien dat er zoveel originele, innovatieve en eigenwijze muziek in Nederland gemaakt wordt. Ook door grote talenten zoals Yanna Pelser. Zij is klaar voor het grote publiek.
Foto Yanna Pelser op dak: (c) Jasper Mol
