Veel rockliefhebbers zijn het toch wel eens met de mening dat de Britse formatie Thunder een van de meeste ondergewaardeerde bands is uit het genre. Met hun debuut ‘Backstreet Symphony’ haalden de heren in 1990 aardig wat succes door onder meer de semi-ballad ‘Love Walked In’ Daarna werd het succes in Europa steeds minder, mede door de komst van grunge en dergelijke. In eigen land heeft Thunder het nog wel altijd goed weten te doen en spelen ze in behoorlijke zalen.
Thunder werd in 1989 opgericht door Danny Bowes, Luke Morley en Gary ‘’Harry’’ James. De heren zaten eerder samen in de groep Terraplane. Die drie heren zijn ook nog altijd actief in de band die tot tweemaal toe kort is gestopt. Alleen op de bas is wat gewisseld, maar daar staat sinds 1996 Chris Childs op te spelen.
De eerste keer dat Thunder ophield was in 1999. Er was volgens de gitarist en tevens lead songwriter Morley geen platenlabel waar ze mochten concurreren. Er was geen mogelijkheid om uit te breiden. In 2002 kwam de band weer bij elkaar. Hun comeback single ‘Loser’ haalde de 48e plek in de UK-singles charts. In 2009 ging de band opnieuw uit elkaar. Dit keer werd het volgens de band onmogelijk om de band en het privé-leven nog te combineren aangezien die laatste steeds meer tijd in beslag nam en er simpelweg niet genoeg uren in een dag zitten. In 2011 kwam de groep weer bij elkaar en sinds 2015 is er om de twee jaar een nieuwe plaat.
In 2019 kwam dus hun vorige plaat uit ‘Please Remain Seated’. De titel zegt het eigenlijk al. Dit album was een unplugged album van eerder werk van de band. Het laatste album met nieuw materiaal was het in 2017 uitgekomen ‘Rip It Up’. Dat album haalde de derde plek in de UK.
Waar dat album behoorlijk vol zat met blueselementen en bluesrock is dit ‘All The Right Noises’ weer een plaat die meer naar de hardrock gaat. Weer typisch Thunder. De sound die de band heeft is sinds het debuut maar weinig veranderd en zanger Bowes klinkt na al de jaren nog als vanouds. Vol geniale riffs, catchy refreinen en het zit zeer strak ritmisch in elkaar.
Singles ‘Last One Out Turn Out The Lights’ en ‘Going To Sin City’ zijn bewijzen van hoe Thunder de sterke lijn in hun carrière album op album blijven vasthouden. Probeer die eerste maar eens uit je hoofd te krijgen. Niet te doen! Tevens is eerstgenoemde ook de albumopener en met het intro van die song zit je gelijk goed in het album.
‘Destruction’ laat zowel de bluesy als de hardere kant van de band zien door een mix daarin te maken. Zet daarbij een fijne solo van mister Luke Morley en je hebt een dikke track.
Natuurlijk kan een ballad niet ontbreken. Waar vele rockbands toch behoorlijk cliché of flauw zijn, heeft Thunder altijd zeer sterke ballads. Ook ‘The Smoking Gun’ kan in dat rijtje gezet worden. Op ballad twee ‘I’ll Be The One’, die wat meer cliché is, is de gitaarsolo magistraal en weet de juiste toon te raken.
‘You’re Gonne Be My Girl’ is een lekkere party rocker. Je ziet Danny Bowes direct voor je terwijl hij al typisch dansend en springend heen en weer gaat op het podium. ‘Force Of Nature’ is met zijn riff en ritme een van de beste tracks op de plaat.
Het album eindigt met het opbeurend klinkende ‘She’s A Millionairess’. Door het positieve gevoel en het sterke achtergrondkoor wil je het album eigenlijk gelijk weer een keer opzetten.
Alles op ‘All The Right Noises’ laat merken dat de band zelf zo veel plezier heeft in het maken van muziek. Je hoort het plezier en wordt daarin meegezogen. Thunder klinkt nog altijd vol energie en vol zin. Dat deze band niet huge is, is mij nog steeds een groot raadsel. De eerste paar platen zijn classics, maar ook zeker sinds de hergroepering heeft de band top album na top album uitgebracht en met ‘All The Right Noises’ zetten ze dat voort. Voor mij een dikke tien, al ben ik het met collega Jan eens dat een album pas een tien krijgt als het door de fans ook gewaardeerd wordt, dus voor deze review moet het album het doen met ‘slechts’ een negen. Het is nog vroeg, maar ik zeg vast kandidaat voor album van het jaar. (9/10) (BMG Records)
