50 jaar geleden verscheen het album ‘Tapestry’ van Carole King. Een album dat 50 jaar na dato nog altijd een grote inspiratiebron is voor latere singer-songwriters, maar ook een lange tijd het best verkochte soloalbum van een vrouwelijke artiest was in de Verenigde Staten (dit werd later in 1993 overtroffen door de soundtrack van ‘The Bodyguard’ van Whitney Houston).
Carole King had voordat ze zelf ging zingen en nummers ging opnemen al een muzikale carrière. Samen met haar ex-man Gerry Goffin, met wie ze op haar zeventiende trouwde, schreef ze grote hits voor andere artiesten. Voorbeelden daarvan zijn ‘The Loco-motion’ (in 1962 een hit voor Little Eva, maar later ook een hit voor Grand Funk en Kylie Minogue), ‘Up On The Roof’ van The Drifters, ‘Take Good Care Of My Baby’ van Bobby Vee, ‘Pleasant Valley Sunday’ van The Monkees, ‘Goin’ Back’ van Dusty Springfield, ‘(You Make Me Feel Like) A Natural Woman’ van Aretha Franklin en ‘Will You Still Love Me Tomorrow’ van The Shirelles. De laatste twee nummers zou ze uiteindelijk ook zelf opnemen voor het album ‘Tapestry’.
In 1968 scheidde ze van Goffin en verhuisde ze naar Laurel Canyon, Las Vegas. Op dat moment een broedplaats voor muzikaal talent. Het was de plek waar o.a. leden van The Eagles, Joni Mitchell, James Taylor, Jackson Browne, Bonnie Riatt en Linda Rondstadt in deze periode rondhingen. Ze overwon haar angst om zelf te gaan zingen en albums op te nemen. In maart 1970 bracht ze haar solodebuut ‘Writer’ uit. Het werd echter geen verkoopsucces. Maar dat verkoopsucces zou niet lang op zich laten wachten.
In slechts één maand tijd werd in januari 1971 gewerkt aan ‘Tapestry’, waarop ook James Taylor en Joni Mitchell hun bijdrage leverden. In dezelfde periode werd ook Taylor’s album ‘Mud Slide Slim and the Blue Horizon’ opgenomen dat in april 1971 zou verschijnen. Daarop speelde Carole King ook mee en daarop coverde James Taylor het nummer ‘You’ve Got A Friend’ dat King op ‘Tapestry’ uitbracht. Het werd uiteindelijk bekender in de coverversie van James Taylor.
Ze nam drie al wat oudere nummers op het album op; haar eigen versies van ‘Will You Still Love Me Tomorrow’ en ‘(You Make Me Feel Like) A Natural Woman’ en een overblijfsel van haar samenwerking met haar ex Gerry Goffin: ‘Smackwater Jack’. Van de andere nummers schreef ze ‘It’s Too Late’ en ‘Where You Lead’ samen met Toni Stern. ‘It’s Too Late’, ‘I Feel The Earth Move’ en ‘So Far Away’ werden de singlehits van het album. Het laatstgenoemde nummer was een favoriet van Amy Winehouse en werd ook gedraaid op haar uitvaart in 2011.
Met ‘Tapestry’ vestigde Carole King zich eindelijk als solozangeres. Het brak vele records, zowel in verkoopcijfers als in prijzen. Zo won het drie Grammy Awards en was zij pas de eerste vrouwelijke soloartiest die een Grammy voor ‘Record Of The Year’ en ‘Song Of The Year’ (voor ‘You’ve Got A Friend)’ won.
50 jaar later heeft het album nog niets aan kracht ingeboet. Bijna ieder nummer heeft nog altijd een klassieke status en voor vele artiesten na 1971 is ‘Tapestry’ al een halve eeuw een grote inspiratiebron.
