Wie Cloudkicker zegt, zegt Ben Sharp. De muzikale duizendpoot. Misschien wel de enige one-man-band op aarde, want Ben doet alles zelf. Niet alleen het schrijven, ook het spelen doet Ben zelf, gitaar, bas, drums… Ben speelt het allemaal. Alles op zijn cd’s is dus echt van zijn hand. Van het schrijven van de muziek t/m de distributie van zijn cd’s. Je kan Ben dus gerust een alleskunner noemen. En toch: Muziek is zijn hobby, niet zijn beroep.
Het waren de bandleden van Intronaut die Ben op het idee brachten om een keer samen te gaan werken. Ben vond het idee wel leuk, maar nam het niet helemaal serieus. Omdat hij niet wist of dit wel van de grond af zou komen o.a. door werk, afstanden, reistijden e.d. Na een avond met elkaar om de tafel te hebben gezeten werd de realiteit van een live show duidelijk. In maart 2014 was het zover: Het eerste concert van Cloudkicker ooit, met Intronaut als begeleidingsband in Columbus, de geboortestad van Ben.
Als je een cd van Cloudkicker opzet, is het altijd weer de vraag: Heeft het eerste nummer een zacht intro, dat je amper hoort? Of gaan meteen alles registers open en gaat het meteen snoeihard? Want soms heb je de volumeknop op laag niveau staan en hoor je het zachte intro amper… dus moet je hem harder zetten. Soms heb je de volumeknop lekker ver open staan en BAAAM! Gaat het meteen vol volume en schrik jij je een halve hartverzakking. Deze keer een rustig begin om na ongeveer een minuut ineens over te gaan op hoger tempo en meer decibellen.
Zoals ik gewend ben van Cloudkicker heb ik veel, heel veel om heerlijk naar te luisteren. Het is van alles heel veel. Het nodigt uit om niks te doen… mijn relaxfauteuil in ligstand en alleen maar luisteren, de muziek en ik, verder niks. Ik geniet van crescendo naar decrescendo en andersom, van de tempowisselingen. Van bijzondere intro’s. Zoals die van ‘We are going to invert../ Here, wait a minute, damn it!’. Een geweldig mooi super laag intro… zo laag, ook al staat het volume niet eens zo heel hoog, je voelt de trilling. En ineens barsten de muzikale geluidsbommen weer los. ‘Seriosity’ begint vrijwel meteen vol gas. Met later mooie wisselingen in volume en tempo, om langzaam aan te eindigen. Dit in tegenstelling met bijvoorbeeld ‘Subsume Part 1’, deze eindigt plotsklaps… ineens is het stil. ‘Subsume Part 8’ is heerlijk bombastisch, bombastisch in het kwadraat. En als toetje een heerlijk afzakkertje naar een langzaam, rustig slot. Kortom: een mooie samenwerking tussen Cloudkicker en Intronaut (8/10) (Century Media Records)