The Fall & Further Decline of The Mighty King of Love.- Phil Lee.
Vandaag, morgen en in de toekomst nog wel vaker, draait de nieuwe cd van Phil Lee enthousiast zijn verplichte rondjes om mij te plezieren met 46.42 minuten altcountry, folk, rock’n roll en…samba!
Phil Lee (niet te verwarren met King Mo zanger Phil Bee) pleurt allerlei stijlen door elkaar wat bij iedere draaibeurt tot ongeveer 43 minuten lekker in het gehoor liggende, meeslepende roots muziek leidt.
13 nummers telt de schijf, maar voor mij zijn het er eigenlijk maar 12, want de live opgenomen bonus track had hij net zo goed weg kunnen laten. Gelukkig is ‘It Can’t Hurt’, waarop het publiek beter hoorbaar is dan Phil zelf, het laatste nummer en hoef ik niet door te ‘zappen’. Zo doende blijven er toch nog ca 43 minuten over. En als ik dan toch bezig ben om kritiek te leveren: Mag je de 20 seconden durende reprise van ‘She Don’t Let Love Get In The Way’ eigenlijk wel een nummer noemen? Als je de titel foutloos hebt uitgesproken is het ‘nummer’ al bijna afgelopen.
Tot zo ver de kritiek, want dit album bevat overwegend zeer melodieuze liedjes, die door de manier waarop ze gebracht worden voor mij als een nostalgisch reisje terug in de tijd aanvoelt.
De Amerikaanse minstreel met de fijnzinnige teksten zit al ruim 40 jaar in de muziek maar heeft er altijd bijbaantjes bij gehad om de kost te verdienen. Hij was vooral in de begin jaren het prototype van 12 ambachten, 13 ongelukken. Zo maakte hij ooit onder de naam ‘The Great Throwzini’ furore als messenwerper. Lang zal deze carrière niet stand gehouden hebben, denk ik, want als je de dames tegemoet treed met complimenteuze teksten als:
Every time I see your face,
I hate the entire human race,
When I look into your eyes,
I see rotten meat and buzzin’ flies. (uit ‘Every Time’), lijkt het mij dat vele messen retour afzender gevlogen zijn.
Het F woord komt af en toe ook in zijn teksten voor en dan behoor je in Country land al snel tot de categorie muzikale outlaws. Zijn kleding smaak werkt ook al niet in zijn voordeel dus is het logisch dat men hem in het rijtje David Allan Coe en meer van deze lekkere jongens plaatst. Maar wtf, zijn muziek is te gek!!.
Op ‘The Fall & Further Decline of The Mighty King of Love’ omlijst Lee zijn ‘fraaie’, veelal humoristische teksten met muziek die herinneringen oproept uit de 60er jaren zonder oubollig te klinken
‘I Hated to See You Crie’, is zo’n lekkere langzame soul schuiver, ‘Blues in Reverse’ grooved lekker weg en in ‘Chloe’ hoor je Voodoo invloeden à la Dr. John.
Het zal wel door zijn harmonicaspel komen maar ‘Gold Ground’, ‘All You Need’ (een cover van Duane Jarvis) en ook het country getinte ‘Let Your Mind Roll On’ doen in mijn beleving erg Dylan-esque aan.
‘Everey Time’ is swingende country met banjo, wasbord, gitaar en mondharmonica, een nummer waar je vrolijk van wordt.
Het is moeilijk om een hoogtepunt aan te wijzen op deze boeiende cd maar het sfeervolle ‘Hobo Girl’ maakt toch wel de meeste kans.
Ouderwets wordt er ge-rock’n rollt op ‘I Like Everything’ en de samba kan je dansen op ‘She Don’t Love Get In The Way’. Heerlijke country blues kom je daarna tegen op ‘What Your Baby Wants’. Hierna is het tijd om de repeat knop in te drukken, want dit album luistert buitengewoon lekker weg.
‘The Fall & Further Decline of The Mighty King of Love’ is een prima cd die van mij als ik een cijfer zou moeten geven een dikke 8 verdiend en ach, die ‘subtiele teksten moet je gewoon met een knipoog nemen, al zullen die Phil zelf wel eens een blauw oog hebben opgeleverd
(Palookaville Records PAL13) (8,5/10)
Tracklist:
01 I Hated to See You Go.
02 Blues in Reverse.
03 Chloe.
04 Cold Ground.
05 Every Time.
06 All You Need.
07 The Hobo’s Girl.
08 I Like Everything.
09 She Don’t Let Love Get in the Way.
10 What Your Baby Wants.
11 Let Your Mind Roll On.
12 She Don’t Let Love Get in the Way. (reprise)
13 It Can’t Hurt. (bonus)
