“Harold “Fat Harry” van Dorth wordt erkend als een van de meest getalenteerde blues gitaristen in Nederland. En samen met zijn band van doorgewinterde muzikanten zijn Fat Harry en zijn Fuzzy Licks zeer in trek op de Nederlandse podia”.
Zo begint het schrijven van platenmaatschappij Continental dat met de cd mee gestuurd werd. We hebben het over de nieuwe cd van Fat Harry & Fuzzy Licks, “Hard Lovin’ Man”, die in december in de schappen lag en in januari officieel aan het publiek werd gepresenteerd. En de cd beluisterend zou dat ook best wel eens kunnen kloppen. Want op deze cd laat Fat Harry horen dat hij alle stijlen van de blues tot in de puntjes beheerst. Of het nu een boogie is (“Slippin’ and Slidin’ “) of een funky blues (“Don’t Know You That Well”), of het nu een slowblues is (“As The Years Go Passing By”) of een Chicago Blues (“Silicon Woman”) het maakt Harry allemaal niets uit, hij speelt het allemaal netjes weg.
En daarmee raak je precies de kern van deze cd. Het is allemaal heel erg netjes en klinisch. Nergens word uit de band gesprongen. Daar kunnen de baspartijen op 9 van de 14 nummers van gastbassist en legende Henry Oden en de zang van Preston Shannon op 2 nummers helaas niets aan veranderen. De overige 12 nummers worden gezongen door Fat Harry zelf en helaas heeft hij totaal geen bluesgeluid in zijn stem waardoor de zang behoorlijk saai aandoet. Natuurlijk, de Fuzzy Licks zijn allemaal rasmuzikanten en muzikaal zit het allemaal reten strak in elkaar. Misschien wel TE strak.
Toch ben ik wel benieuwd hoe deze band op een podium klinkt. Want als ze los mogen gaan denk ik wel dat ze een swingend feestje kunnen neer zetten. (Continental Records) (6/10)
