Simon Casier heeft op Valentijnsdag zijn derde Zimmerman album uitgebracht. Met de alleszeggende titel ‘Love Songs’. Geserveerd in een romantische hoes met de afbeelding van een roze huwelijkstaart. ‘Love Songs’ was namelijk ook een huwelijksaanzoek aan zijn lief… Genoeg redenen om met Simon de spreekwoordelijke taart eens goed aan te snijden.
Simon Casier zit duidelijk goed in zijn vel. De bassist van Balthazar en de alleskunner van zijn eigen project Zimmerman heeft daartoe alle reden. “Ja, ‘Love Songs’ is uit en is goed ontvangen. En we hadden een heel mooi release event. Een soort Valentijns diner, ergens in Brussel, waarbij ik ook de gehele plaat akoestisch gespeeld heb. Steeds drie liedjes tussen voorgerecht, hoofdgerecht en toetje. En het dessert was juist die taart die op de hoes van de plaat staat.”
‘Love Songs’ kwam vrij snel na het vorig jaar verschenen ‘Wish You Were Here’. Een qua onderwerp en sfeer totaal andere plaat, over zijn in 2019 overleden broer Wannes. “Toen ik die in demovorm af had, ben ik begonnen aan wat uiteindelijk ‘Love Songs’ is geworden. Ik had al een aantal songs liggen in die richting.” En toen gebeurde ‘het’…. “Ja, ik kreeg het idee om een lied te schrijven voor Noémie. Om haar zo ten huwelijk te vragen. En toen kon ik niet meer terug hé.” Simon lacht heerlijk triomfantelijk. “Toen ben ik ook vol voor een romantische plaat gegaan.” Wellicht ten overvloede, zeker in Vlaanderen: Noémie is de zangeres Noémie Wolfs, onder meer bekend als solo-artiest en als voormalig zangeres van Hooverphonic. ”Of ze ‘Ja’ heeft gezegd? Jazeker, anders kon ik die hele plaat meteen in de vuilbak steken!”
Noémie Wolfs is zelf ook op een aantal nummers te horen. Misschien een vreemde gewaarwording voor beide geliefden? ”Laat duidelijk zijn: de teksten zijn van mij. En in het begin wist Noémie ook niet dat de plaat over haar zou gaan. Toen dat wat concreter werd, heb ik haar eerst het nummer ‘Noémie’ laten horen, als huwelijksaanzoek. Zij wilde al heel lang en ik vroeg het maar niet… Ze verschoot en dacht eerst dat het een mopje was. Het duurde tien minuten voordat ze doorhad dat ik het meende. En toen wist ze meteen ook dat de hele plaat over haar ging. Ze heeft uiteindelijk op vijf of zes nummers backings gezongen. Ik vind haar stem er gewoon heel mooi bij passen.” Maar in ‘Perfect Guy’ laat Simon haar zelfs een deel van de leadvocal zingen. “Dat is ook met een knipoog. In de eerste zin zing ik: ‘I guess I am no perfect guy’ En op het einde laat ik haar zingen: ‘I am here to tell you that you are perfect to me’. Dat vind ik wel grappig. Dat ik die tekst door haar laat zingen, terwijl ik hem heb geschreven.” Uiteindelijk werden het tien lovesongs, die de verschillende aspecten van de liefde proberen te vangen. “Klopt, er staan een paar echt obvious liefdesverklaringen op. Maar ‘I Hope That It’s OK To Love You Anyway’ gaat juist over de imperfecties. Dat dat ik je graag zie zoals je bent, met al je imperfecties, wat je ook doet. Ook in ‘Falling in Love’ som ik een aantal dingen op die eigenlijk niet goed zijn. Maar altijd met de conclusie: ‘I can’t help falling in love with you’.
In liefdessongs schuilt vaak het gevaar van soft, van clichés. Dat gevoel krijg je bij ‘Love Songs’ echter niet.” Allez, ik vond het ook niet moeilijk om te schrijven. Ik gebruik daarbij ook een beetje humor. Maar pas op hé, ik meen alles wat ik geschreven heb.” Zoals in het reeds genoemde lied ‘Noémie’, de natuurlijke opener van de plaat. Dat begint à la John Miles: ‘Music was my first love and it will be my very last.’ Waarna Simon, AKA Zimmerman, de weergaloze draait geeft: ‘But that doesn’’t mean that I don’t love you, Noémie, Noémie, Noémie, I am asking to marry me’. Briljant…“Ik kon dat niet laten liggen, hé.”
Op ‘Love Songs’ valt het veelvuldig gebruik van strijkers en blazers op. Natuurlijk niet vreemd bij de romantiek die het uitstraalt. Maar de prominent aanwezige steeldrum vraagt om een nadere verklaring. “Een jaar of vier geleden raakte ik erdoor gefascineerd. Ik heb het ook gebruikt op ‘Wish You Were Here’. Een steeldrum heeft iets grappigs, maar is ook wat kil en koud. Maar ik vond het wel een toffe combinatie. Zeker met die blazers, de flügelhorn, eigenlijk een soort warme, jazzy trompet. En de steeldrum gaf zo veel contrast met de warme, melancholische strijkers, dat het voor mij juist in de plooi viel. Je hoort het ook bijna nooit zo, een steeldrum in een melancholische popsong.”
We nemen even de tijd om Simon Casier in een breder perspectief te bezien, als mens en muzikant in Zimmerman en in Balthazar. Met Zimmerman heeft hij nu drie albums op zijn naam staan: ‘The Afterglow (2016), ‘Wish You Were Here (2023) en dus nu ‘Love Songs’. Drie albums die totaal verschillend zijn qua sfeer en gevoel. “Klopt, ik ben iemand die zelf platen maakt op de momenten dat ik ze wil maken. Dan voel ik een soort noodzaak.” Zo kun je ‘Afterglow’ best typeren als ‘mixed feelings in overdrive’. En staan ‘Wish You Were Here’ en ‘Lovesongs’ gevoelsmatig bijna lijnrecht tegenover elkaar. “Maar ik had ‘Love Songs’ niet kunnen schrijven zonder eerst ‘Wish You Were Here’ te maken.” Door eerst het gevoel van Wannes’ dood af te ronden? “Ook, maar ik merkte op ‘Wish You Were Here’ dat ik heel directe teksten kon schrijven. Iets wat ik vroeger nooit zou kunnen. “En toen besefte ik dat ik dat voor mijn lief ook kon doen, en mocht doen….”
En dan Baltazar. Er is bijna geen artikel of interview met Simon, waarin die bandnaam niet voorkomt. “Maar dat vind ik helemaal niet erg. Want dat is helemaal anders. Daar ben ik niet de leadzanger of hoofdschrijver. Bij Zimmerman is het helemaal mijn eigen kindje. Dat is meteen een heel ander gevoel.” Toch even dieper op de grote broer Balthazar ingaan. Na drie zeer succesvolle albums kwam er in 2016 een pauze. “Maarten (Devoldere), Jinte (Deprez) en ik waren al bezig met wat eigen songs. En in goede samenspraak hebben we besloten dat ieder zijn eigen ding kon doen.” Dat werden respectievelijk Warhaus, J. Bernardt en Zimmerman. “En we zagen wel hoe lang het zou duren. Totdat we weer zin hadden om een nieuwe Balthazar te maken.” Waardoor de nieuwe Balthazars ‘Fever’ (2019) en ‘Sand’ (2021) qua sound een stuk breder waren dan voor de pauze. “Ja, we brachten ieder onze eigen ervaringen mee. En die invloeden hoor je inderdaad goed terug bij de nieuwere Balthazar. Wat dan ook weer invloed heeft op onze eigen projecten. Die wisselwerking is heel fijn.” Ondertussen heeft het moederschip Balthazar sinds zomer 2023 een nieuwe pauze afgekondigd. “Iedereen gaat terug focussen op zichzelf, totdat we weer zin hebben in een nieuwe Balthazar plaat. En dat beslissen we gelukkig zelf. Daarin is geen druk van buitenaf. Dat houdt het allemaal creatief en fris.”
Creatief, fris… Ja, zo zou je Zimmermans ‘Love Songs’ zeker ook kunnen noemen. “Ik hoop gewoon dat de mensen het mooi vinden. Maar als je me vraagt naar de twee meest karakteristieke songs, dan kies ik allereerst voor ‘How Much I Love You’. Die tekst is een letterlijke liefdesbrief. En dan die sound, met die strijkers, over de top romantisch. Het is het laatste lied dat ik schreef voor de plaat. En die het voor mij ook precies samenvat. En luister dan zeker ook naar ‘I Hope That It’s OK To Love You Anyway’. Enkel piano en zang, heel intiem, geen strijkers. Zonder veel nadenken geschreven. Dat had ik ook nog nooit gedaan op een plaat…” Hij blijft enthousiast, die Simon. Dus toch maar best alle nummers beluisteren van ‘Love Songs’. Ze zijn het zeker waard, want Zimmerman leeft op ‘Love Songs’ op een heerlijke, roze wolk.