In een goed gevulde 013 (zeker als je er rekening mee houdt dat het een doordeweekse donderdagavond is) gaf de sympathieke Nijmegenaar Frank Boeijen een bloemlezing van de vele nummers die hij in zijn inmiddels ruim 40-jarige bestaan als solo-artiest en frontman van zijn Frank Boeijengroep heeft gemaakt.
Om 20:30 doofden de zaallichten en betrad de band het podium. Als laatste kwam Frank het podium op. Gekleed zoals zijn muziek, beschaafd, onberispelijk netjes en tijdloos. De hoed ging na openingsnummer ‘Taal van de Tijd’ af. Het lijkt er op dat de tand des tijds weinig vat heeft gekregen op de zanger. Het enige teken wat wijst op de verstreken jaren is de grijze haardos.
Frank had bij ieder nummer wel een leuke anekdote of uitleg en hij wist het Tilburgse publiek moeiteloos voor zich te winnen door te vertellen over zijn liefde voor Brabant en de connecties die hij heeft met onder andere Eindhoven en Tilburg waar hij familie heeft wonen die hij nog frequent bezoekt. Verder vertelde hij nog hoe ver de band met hem en de 013 teruggaat. Die gaat zo ver terug dat hij nog in de 013 heeft gespeeld toen het nog Noorderligt heette.
De nummers werden rustig gespeeld. De zeer goede band bestaande uit Ton Snijders (toetsen), Peter van Benthem (gitaar), Ger Hoeijmakers (gitaar), Mark Stoop (drums) en Charles Nagtzaam (bas) speede geen noot te veel en volledig in dienst van het liedje en Frank Boeijen. Ook werden er verschillende nummers akoestisch gespeeld door alleen Frank Boeijen zelf zoals ‘afwezig’ en ‘Zeg me dat het niet zo is’.
De band mocht af en toe laten horen wat ze werkelijk kunnen. Zo mocht drummer Mark Stoop middels een korte drumsolo de hit ‘Zwart Wit’ (helaas na al die jaren nog steeds actueel) inleiden. Bassist Charles Nagtzaam liet horen dat hij meer kan dan ondersteunend bassen en kreeg de ruimte om zijn slap-techniek en vingervlugheid te laten horen middels een funky intermezzo en een stukje waarbij het publiek zijn baslijntjes na moest zingen.
Toetsenist Ton Snijders en gitaristen Peter van Benthem en Ger Hoeijmakers lieten voor en tijdens een totaal anders gearrangeerd ‘Kronenburg Park’ horen dat ze niet vies zijn van progressief toetsen-en gitaarwerk a la Pink Floyd. Vooral het lange David Gilmour-achtige gitaarintro maakte veel indruk. Gesteund door een al even eenvoudige aks effectieve lichtshow en een goed geluid maakten Frank Boeijen en band er een gezellige muzikale avond van.
Tot slot twee persoonlijke puntjes van kritiek. Punt 1: de vele momenten van – zoals Frank Boeijen het noemt – ‘publieksparticipatie’, hierbij geholpen door gitarist Peter van Benthem en door het overgrote deel van het 013 publiek wel goed ontvangen wordt en punt 2 het niet spelen van één van mijn favoriete Frank Boeijen nummers ‘Linda’. Maar ja, je kunt nu eenmaal niet alles hebben.
Foto’s (c) Marjolein Tap
