Het aangrijpende verhaal achter ‘Mmm mmm mmm mmm’ uit 1994 was de oorzaak van het succes van de band met een van de meest hilarische bandnamen uit de geschiedenis. De Canadese folkrockgroep Crash Test Dummies ontleende aan haar wereldhit een status waarop ze bijna 30 jaar later nog steeds kunnen teren. Als zelfs Weird Al Yankovic je nummer covert tot ‘Headline News’, dan heb je het toch wel gemaakt. Op de laatste vrijdag van mei stond de band voor het eerst sinds het grote succes in 1994 weer in Nederland. De ECI Cultuurfabriek in Roermond was de gelukkige om de sympathieke Canadezen te hebben kunnen boeken, als eerste zaal van een korte Nederlandse tournee.
Ter gelegenheid van het 25-jarige jubileum van hun succesalbum ‘God Shuffled His Feet’ startte de band enkele jaren geleden al hun 25th anniversary tour. Door verschillende malen uitgestelde concerten is dat album inmiddels alweer 28 jaar oud, maar God zal het niet nalaten z’n voeten ter ere van dat album toch te laten dansen. Vanwege het jubileum brachten de Crash Test Dummies het gehele album ten gehore in deze tour, aangevuld met wat overig werk.
Als kort voorprogramma hadden de Canadezen de komende week 32 wordende singer-songwriter Mo Kenney meegenomen om met enkele nummers het publiek wat op te warmen. Niet altijd even zuiver wist de Nova Scotiaanse het publiek toch vrij aardig te vermaken met haar wat negatief overkomende nummers. De zaal stroomde ondertussen rustig aan voller en voller, wachtende op de band die al bestond toen Mo nog moest worden geboren.
De karakteristieke lage stem van zanger Brad Roberts opende met titeltrack ‘God shuffled his feet’ op gepaste wijze. Zes man sterk was de band afgereisd naar Europa om het succesalbum op gepaste wijze in herinnering te brengen. Het succesvolle album werd vrijwel integraal afgespeeld, op ‘Afternoons & Coffeespoons’ en natuurlijk ‘Mmm mmm mmm mmm’ na, die aan het eind werden gebracht. Tussenin nog wat ander werk, zoals het prachtige ‘A Cigarette Is All You Get’ en de XTC-cover ‘The Ballad of Peter Pumpkinhead’, die door de Dummies niet onverdienstelijk werd verwerkt tot eigen nummer.
Roberts was zijn wilde haren inmiddels letterlijk en figuurlijk reeds verloren, maar bracht tussen de nummers door toch leuke anekdotes over het verleden, zoals over de barvrouw die jaren geleden direct zag dat Brad wel een muzikant moest zijn. “Ze had een goede mensenkennis, of het was omdat ik om half twee ’s middags met lang haar nog aan het ontbijt zat”, grapte hij, alvorens zijn muziek weer te laten spreken. Het waren de voor de Crash Test Dummies typerende vreemde verhalen die het publiek ook in de ECI aanspraken. Ook gitarist Stuart Cameron lukt het om het publiek voor zich te winnen. Bij het setafsluitende ‘Afternoons & Coffeespoons’ kreeg hij vlak voor het officiële einde het publiek tot tegen het podium aan naar voren, om zo zijn solo bijna tussen het publiek te kunnen spelen.
De toegift bracht ‘Heart of Stone’, ‘He Liked to Feel It’ en het echt afsluitende ‘Mmm mmm mmm mmm’, het enige nummer waarbij het complete publiek ook echt compleet meezong. Het was een logische maar perfecte afsluiter, die aangaf dat de Crash Test Dummies wellicht niet meer zo bekend waren als weleer, maar zeker niet vergeten.
Foto’s (c) Bart Teunis
