Eind februari kwam het album ‘Ωmega’ van Epica uit; een release tour is helaas natuurlijk nog niet mogelijk. Toch wilde Epica deze nummers spelen voor hun Epicans (zo heten de Epica fans), daarom bedacht toetsenist Coen Janssen ‘Ωmega Alive’. Dit online audiovisuele spektakel werd Epica’s grootste show ooit. Deze stream vond zaterdagavond plaats en startte met aftellende, tikkende klok en mysterieuze geluiden. Als bij een echte live show voelde je dat de spanning in de zaal of op het veld werd opgebouwd. Maar thuis, alleen of met een klein groepje duurden deze vijftien minuten te lang.
Toen de laatste minuut weggetikt was, werd er met een video gestart met ‘Alpha – Anteludium’. Precies bij de overgang naar het opzwepende ‘Abyss of Time – Countdown to Singularity’ kwam Epica in beeld, ze speelden op een gigantisch podium, waarbij drummer Ariën Van Weesenbeek, bassist Rob Van Der Loo en Coen op een extra verhoogd podium speelden. Het volume was natuurlijk minder hard dan tijdens een concert, maar de volumeknop zal bij veel Epicans vast flink opengedraaid zijn. Dat kon, want het geluid (verzorgd door Joost van den Broek) was zeer goed. Daardoor kwam ook de prachtige heldere zang van Simone Simons goed tot zijn recht, alsmede gitarist Mark Jansen, die gave grunts liet horen. Niet alleen het geluid was goed, ook de kwaliteit van het beeld was prima. Show elementen zoals vuur en danseressen zorgen voor een wervelende opening.
Vuurspugende danser
Bij aanvang van ‘The Skeleton Key’ zag je dames met een Rhönrad over het podium rollen, wat perfect bij de tekst pastte. Ondanks dat je er niet fysiek bij aanwezig was, kwam je ogen te kort. Door de drone beelden kreeg je af en toe een mooi overzicht van bovenaf. Het kinderkoor was echt aanwezig en natuurlijk liet ook Isaac Delahaye gaaf gitaarwerk horen.
Alles was vooraf opgenomen. Dat kon ook niet anders met zo’n groots opgezette show. Het element vuur kwam in diverse nummers terug. Danseressen die met vuur dansten en een vuurspugende danser zorgde voor nog meer spektakel. Bij een echte live show heb je natuurlijk af en toe een ‘half’ bandlid in beeld, dat was hier ook. Soms was het onvermijdelijk, op andere momenten was het jammer omdat de rest zo perfect was. Tussen de nummers door waren er filmbeelden van een meisje (Zoey Bracke) en/of Simone te zien. Alles was in harmonie met de wervelende show. Helaas misten we de ‘vibe’ van een echte live show, zoals de warme woorden van Simone naar het publiek. Toch speelden de bandleden vol energie. Ook Coen stond niet bepaald stil, zijn keyboard stond op draaiende sokkel; zo kon hij ‘shinen’. Dat deed hij natuurlijk met op zijn draadloze curveboard.
‘Kingdom Of Heaven Part 1′ en ‘Kingdom Of Heaven Part 3’ waren imponerend en ook hier klonk er toegevoegde koorzang. Tijdens ‘Rivers’ was er een a capella versie door het koor, welk goed binnen kwam. ‘Once Upon A Nightmare’ sloot hier mooi op aan.
Regen van vuur
Hierna ging Epica met het opzwepende ‘Freedom The Wolves Within’ even terug naar het album ‘Ωmega’. Voor het eerst paste de manier van dansen misschien iets minder bij het geheel, zeker met de videoclip in gedachten. Beelden van heden en verleden liepen mooi door elkaar in ‘Cry For The Moon’, een nummer uit hun begin periode, en nog altijd geliefd bij het publiek. Voor het eerst praatte Simone tegen de fans: “We love you, for ever and ever” en dit sloot naadloos aan bij de songtekst. De overgang naar ‘Beyond The Matrix’ verliep niet goed, maar gelukkig waren er volop show elementen om af te leiden. Onder andere van Coen, die met zijn keyboard console op wielen aan de wandel ging. Er waren vendeliers en er werd met vuur ‘geschoten’. Het nummer eindigde overweldigend in ‘een regen van vuur’.
Ωmega- Sovereign Of The Sun Spheres
Dit vormde een grote tegensteling met de ingetogen start van ‘Ωmega- Sovereign Of The Sun Spheres’. Toen de metal erbij kwam, bleven de lucht acrobaten hun elegante, langzame bewegingen maken. De gave grunts en de overige metal elementen vormden een mooi contrast met de symfonische elementen en het koor. De dansers en danseressen kwamen terug met vuur en er kwam vuurwerk bij. Je voelde de opbouw naar het einde van het concert komen. Maar ineens was het, veel te plotseling, afgelopen. Zonder een woord van afscheid, zelfs zonder een luchtzoen of zwaai verscheen de aftiteling. Dit voelde een beetje wrang, maar verder was dit absoluut een hele wervelede stream. Bepaalde show- of stuntelementen gingen zo snel dat je ze nauwelijks zag, deze hadden iets prominenter in beeld mogen zijn. Er waren een paar kleine imperfecties in de flitsende beeldmontage, toch zou het fantastisch zijn als deze mega productie op DVD zou verschijnen.
