De inmiddels 74 jarige Van Morrison weet van geen ophouden. Kwam hij minder dan een jaar geleden nog met het zeer goed ontvangen album ‘the Prophet Speaks’, nu is hij alweer terug met het nieuwe album ‘Three Chords and the Truth’. Daarmee heeft hij de afgelopen twee jaar al vijf albums uitgebracht. Voorwaar een hele prestatie
Was ‘the Prophet Speaks’ een waar meesterwerk, waarop Van Morrison zijn kunnen groots tentoon spreidde met behulp van de band van Jey de Franco. Met dit nieuwe album gaat hij terug naar de kleinere liedjes. Zoals de titel al aangeeft geen grote orkestraties of breed gearrangeerde werken. Morrison neemt ons op dit nieuwe album andermaal mee op reis door liedjesschrijvers land.
Laat je echter niet foppen door het wat kleinere materiaal. De stem van Morrison is nog steeds fenomenaal in zijn eigenheid en direct herkenbaar, daar kan je dus des te meer van genieten op dit album dat in kleinere bezetting is opgenomen. Als songsmid blijft morrison ongeëvenaard. De veertien tracks op het iets meer dan een uur durende album hebben allemaal dezelfde, vertrouwde kwaliteit. Echt slechte albums maakt Van Morrison gewoon niet.
‘Fame will eat the Soul’ is een juweel. Een duet met Bill Medley van the Righteous Brothers waarvan het plezier afspat. Heerlijk om naar te luisteren. ‘Dark Night Of The Soul’, ‘Search Of Grace’, instant herkenbare Van Morrison liedjes, die niet hadden misstaan op ‘Irish Heartbeat’ uit 1988.
Zelfs in de simpelste liedjes op het album, zoals het obligate bluesje ‘Nobody in Charge’ steekt geen kwaad en je gaat er als vanzelf bij glimlachen als je het luistert. De man doet gewoon wat hij het liefste doet, het plezier knalt er gewoon vanaf.
In het titelnummer zingt hij: “Three Chords and the Truth, started rhythm and blues”. Morrison laat zien dat er niet veel meer nodig is dan, gekoppeld aan zijn gave om mooie liedjes te schrijven, een mooi album te maken. ‘Three words and the Truth’ kan zich niet meten aan ‘The Prophet Speaks’ van vorig jaar, maar heeft ook die pretentie niet. Van Morrison heeft überhaupt geen pretenties meer. Hij heeft al lang bewezen dat hij in de buitencategorie van de popmuziek thuishoort. Ook dit album is weer een aanrader. De zoveelste in het oeuvre van Morrison. (7/10) (Caroline)
