Afgelopen donderdagavond behoorde het podium van de Limburgzaal van het bijzonder goed programmerende Parkstad limburg Theater in Heerlen toe aan singer/songwriter Maaike Ouboter. Het is alweer vijf jaar geleden dat Maaike haar doorbraak beleefde. Haar deelname aan het programma ’Beste Singer-Songwriter van Nederland’ met haar eigen nummer ‘Dat ik je mis’ lanceerde haar vanuit het niets naar de nummer één-positie van de verschillende hitlijsten. Hetzelfde gebeurde ook bij onze zuiderburen in België. Toen Maaike ook nog enkele maanden later het lied mocht komen vertolken op de uitvaart van Prins Friso was de faam van ‘Dat ik je mis’ voorgoed bevestigd. Het nummer dat Maaike schreef naar aanleiding van het overlijden van haar ouders sprak mensen sterk aan door de mooie tekst en de intense presentatie van Maaike.
Nu tourt Maaike dan door België en Nederland om haar nog niet verschenen tweede album ‘Nu is het voor jou’ te promoten. Het album zal op 11 mei het levenslicht zien. Best bijzonder dat een artiest een album dat nog niet verschenen is promoot met een tournee. De vooruitgeschoven single ‘Vanaf Nu‘ zou een mooie indicatie zijn voor het nieuwe album. De Limburgzaal van het mooie Parkstad Limburg Theater was voor driekwart gevuld met iets meer dan 200 toeschouwers die benieuwd waren naar wat Maaike ons te bieden had.
De avond begon in het volledige duister met een aantal audiofragmenten waarin we mensen een aantal ‘quotes’ hoorden brengen, en ook Maaike zelf sprak af en toe een zin uit. Het werd in eerste instantie niet duidelijk hoe dit moest worden geplaatst, maar even later viel het wel op zijn plek. Vanuit het duister begon Maaike te spelen. Ze werd begeleid door gitarist Berhard Gepken, die eerder al speelde bij onder anderen Daniel Lohues en Henny Vrienten. Maaike zelf speelde ook gitaar en de vleugel. De muzikale omlijsting van de nummers was dus teruggeschroefd tot het absolute minimum. Een gedurfde keuze die donderdagavond over de hele voorstelling niet altijd goed uitpakte.
Het stemgeluid van Maaike is instant herkenbaar en laat zich typeren als een hoge, dunne, breekbare stem die in principe goed past bij haar singer-songwriterliedjes. In de voorstelling werd met name het nieuwe aankomende album gepresenteerd. Dat was een extra uitdaging, omdat het publiek het materiaal nog niet kent. De eerste twee nummers werden achter elkaar gespeeld, mooi uitgelicht in de spotlight zong Maaike zittend en gitaarspelend. Haar typerende frêle stem was goed en mooi gemixt met de twee gitaren. Al in het tweede nummer bleek dat de gitaar van Bernhard wat snel ontstemde, iets wat gedurende het optreden helaas een paar keer terugkwam.
Toen vertelde Maaike het verhaal achter het nieuwe album en vielen de audiofragmenten uit het intro op zijn plek. Maaike had een aantal mensen die zij voor haarzelf een inspiratiebron vond gevraagd wie hen dan weer hadden geïnspireerd. Vervolgens had ze die mensen gecontacteerd met de vraag of ze bij hen op de bank mocht komen slapen. Uit die ontmoetingen zijn dan de nummers voor het nieuwe album voortgekomen. Tussen de nummers door vertelde Maaike dan een paar verhalen over die ontmoetingen. Heel erg spannend werd dat niet en bij het verhaal hoe ze met een vierkante gespierde clown in Spanje op een naaktstrand terechtkwam waar ze zich eigenlijk niet, maar uiteindelijk dan toch helemaal bloot durfde te geven was ze een deel van het publiek eigenlijk wel kwijt.
Haar eerste album ‘En hoe het dan ook weer dag wordt’ was ook vertegenwoordigd in de setlist en daar hoorde je dan ook eigenlijk wat het manco was van dit optreden. De songs zijn onvoldoende sterk om in deze minimale bezetting overeind te blijven. De songs zijn net iets te veel steeds gegoten in hetzelfde format en tempo. Maaike zingt goed, maar het ontbreekt aan dynamiek en intensiteit. Alles wordt even vlak en zouteloos gebracht. Als de muziek dan niet zo spannend is, dan maar extra letten op de tekst. Ja, ‘Dat ik je mis’ is een nummer van ongekende schoonheid, in al zijn simpelheid grijpt het je bij de strot. Een rouwproces om twee geliefden die je kwijt bent. Het lukt Maaike helaas niet om dit topniveau vast te houden. De teksten verliezen zich in een soort BLØF-iaanse nonsens-poëzie, die helaas geen optreden lang blijft boeien.
Daar nog eens over nadenkend maakte ik de observatie dat eigenlijk al haar nummers nogal filosofisch, beschouwend, observerend zijn. Veelal liefdesliedjes, geënt op de gewone dagelijkse dingen. Echter in ‘Dat ik je mis’ put ze uit zichzelf, haar eigen pijn, haar eigen verdriet. Dat komt van binnen. Zou dat dan het verschil maken?
Het optreden was ongetwijfeld beter geweest als ze een volledige band bij zich had gehad. De nieuwe single ‘Vanaf nu’, gespeeld met een volledige bandbezetting, is namelijk erg mooi. Afgelopen donderdag bleef het nummer helaas toch niet overeind met slechts twee gitaren en een mondharmonica. Toen dan uiteindelijk ‘Dat ik je mis’ voorbijkwam zag je Maaike naar binnen duiken en dan is die intensiteit er ineens. Dan is daar de authenticiteit, de noodzaak. Mooi! Overall verzandt het optreden dus in meer van hetzelfde en, jammer genoeg, saaiheid. Dat het overgrote deel van het Maaike Ouboter-publiek het niet met mij eens zal zijn, bleek uit het ovationele applaus dat haar en Bernhard ten deel viel. Het is hen gegund.
