Niet alleen tijdens de jaarlijkse dansdagen in Maastricht, maar in samenwerking met theaters op verschillende mooie plekken in Nederland was het de bedoeling om in het hele land deze voorstellingen te laten ontspruiten. Het concept was om in duo’s uit dans en een andere kunstvorm samen een korte voorstelling te maken. Samen en evenwaardig aan elkaar, geschikt voor verschillende lokatie’s waar weinig middelen beschikbaar zijn en hele korte performance van een paar minuten. Een hele opgave, met name omdat de duo’s logischerwijs niet voor de hand lagen. In De Verkadefabriek in Den Bosch zagen en spraken we met singer-songwriter Marike Jager, die samen met hiphop danser/choreograaf Shailesh Bahoran een duet aanging.
Marike en Shailesh werden aan elkaar gekoppeld zonder dat ze daar invloed op hadden. Er was direct respect en ze vonden elkaars werk leuk en interessant, een goede basis om mee te beginnen. Shailesh maakt zijn dans zonder tekst meer op muziek en beweging, veel haalt hij uit de Indische roots met Hindoestaanse ritmes. Marike schrijft normaal meer vanuit de melodie en dan komt er later tekst bij, nu was het allereerst muziek maken en ritme. “Bij een tokkelliedje kom je elkaar niet tegen”, alus Marike, “van daaruit kwamen we erop om alleen klanken te maken en bewust een uitdaging te zoeken om niet te maken wat je altijd maakt.”
Je wilt geen woorden doen, want dat leidt af, dus werden het klanken. “Dat heeft zich gaandeweg ook ontwikkeld in het stuk. ” geeft Shailesh aan. Ter voorbereiding ging Marike veel luisteren naar Hindoestaanse muziek en ritmes, zo kwam ze ook terecht bij een nummer van de Beatles waarin ze ook Indiase muziek ‘verpopten”. Uiteindelijk kwam Marike op haar eigen taaltje voor de performance met ‘Marakkaka’ op de proppen.
“Het moest niet het beeld geven van een muzikant in een hoekje en de danser die aan de andere kant staat om zijn ding te doen, gelijke balans creëren was de opdracht.”, zegt Marike. Daarbij kwam ook het vertrouwen op elkaar en dat was te zien in hun creatie, waarbij Marieke al spelend en zingend zich laat vallen in de handen van Shailesh. Hij vult daarop aan dat hij zich vrij voelt om dingen te proberen. Vandaag stuiterde hij op zijn hoofd over het podium aan Marike voorbij, waarbij hij zijn haar verbrandde, zo gebeurt er altijd wel iets nieuws en verrassends tussen de twee.
De performance was twee losstaande concepten die met elkaar in contrast staan en via de klanken wel met elkaar verbonden waren. Eerste stuk was rustig, veel intenser aftastend met een donkere laag en ietwat verhalend. Het tweede stuk was een ontmoeting tussen 2 personen, veel vrijer, speelser, volijker en opener van aard. Het enthousiasme en soms de verwondering straalt van het podium af, er is duidelijk chemie aanwezig. Marike met de elektrische gitaar uitdagend op het podium en Shailesh tussen het publiek op een tafel waar hij zijn hiphop danskwaliteiten liet zien. Samen eindigend op de grond.
Op het Rotterdamse festival Motel Mozaïek spelen ze nog samen en ze gaan een video sketch van hun samenwerking maken met een filmmaakster die haar eigen ideetjes er ook nog op los zal laten. Vandaag een fijne ruimte en de vibe was in Den Bosch met een open instelling, veel wat ouder publiek. “Het blijft theater en is daardoor kostbaar voor jongeren” zegt Shailesh, “Soms merk je echt dat het publiek er zit met een houding van ‘laat het nu maar zien’, wat het lastiger maakt om onder die omstandigheden op te treden.”
Foto’s (c) Hans Kreutzer
