De nu 60-jarige Zucchero Fornaciari is één van de meest succesvolle Italiaanse artiesten ooit. Hij verkocht meer dan 50 miljoen platen en wordt de vader van de Italiaanse blues genoemd. In 1990 breekt hij internationaal door met ‘Senza Una Donna’, een duet met Paul Young. Sindsdien brengt hij zowel Italiaans- als Engelstalige muziek uit. Zucchero werkte samen met onder meer Eric Clapton, Bryan Adams, Peter Gabriel en Ray Charles.
Voor ‘Black Cat’ zocht Zucchero naar het gevoel dat hij aan het begin van zijn carrière had. “Toen ik ‘Blue’s’ (1987) en ‘Oro Incenso E Birra’ (1989) schreef had ik niets te verliezen. Daardoor schreef ik heel vrij en dacht er niet teveel bij na. Ik wilde geen modieus album maken. Gewoon zingen en spelen wat ik voelde, met het vrije gevoel van vroeger in mijn achterhoofd.”
Slavernij
Het muzikale idee voor ‘Black Cat’ ontstaat tijdens een Amerikaanse tournee in 2014. “Ik was vooral onder de indruk van de zuidelijke staten en heb de omgeving goed in me opgenomen. Eenmaal thuis keek ik films als Twelve Years A Slave, The Color Purple en Django Unchained. Ik dacht na over het verleden daar, met slaven die op plantages werkten en in gevangenissen zaten. Dat beeld heb ik proberen te vangen in muziek, met rauwe gitaren en drums die als holle vaten klinken. Ik bedacht me dat er sinds de slavernij niet veel veranderd is, het bestaat nog steeds. Dat was het raamwerk van de plaat waarop ik ben gaan schrijven.”
Aanslagen
De zanger werkte met drie legendarische Amerikaanse producers: Don Was, Brendan O’Brien en T Bone Burnett. “Met de eerste twee heb ik al eerder gewerkt maar ik wilde T Bone Burnett erbij voor zijn donkere en ongepolijste sound. Hij werkt nog volledig analoog en de muzikanten nemen alles live op in zijn studio in Nashville. Ik heb nu het beste van alle drie gekregen.”