Met de opvolger van zijn debuut ‘Flow’ uit 2012 zet trompettist Teus Nobel de boel op scherp en overtreft hij zichzelf. Legacy is een eerbetoon aan zijn inspiratiebronnen. Geen covers, maar eigen composities die angstaanjagend dicht op het erfgoed van zijn helden aansluiten.
Wat al snel opvalt aan Legacy is dat de dichtgetimmerde funk en fusion sound van ‘Flow’ is verdwenen. Het speelveld heeft een meer open en akoestisch karakter. Daarin is ruimte voor rust, maar ook voor rauwe improvisatie. Dat komt met name goed tot uiting in het fraaie elektrische gitaarspel van Jerome Hol die daarmee een jazzrocktintje meegeeft. Dat er net als op ‘Flow’ nog steeds beweging zit in de nieuwe muziek, blijkt uit de grooves die hier en daar opduiken.
Bitches Brew
‘Why Not?!’ ademt overduidelijk de invloed van Roy Hargrove, terwijl ‘Mr. Shiny Pants/Quiet Now’ een kleurrijke ode is aan het warme melodieuze spel van de flamboyante Eric Vloeimans. Miles Davis herrijst in ‘Way Beyond’. Met een opvallende gelijkheid kan dit zomaar een nooit eerder uitgebrachte track van ‘Bitches Brew’ zijn, zo dicht komt Nobel in de buurt. Ook Christian Scott en Jarmo Hoogendijk worden in het zonnetje gezet, net als Woody Shaw in de wervelende harmonie van blazers in ‘Woody’s March’.
Bruisende muziekwaterval
Met topmuzikanten Jerome Hol op gitaar, Timothy Banchet op piano, Jeroen Vierdag op bas en Jasper Hulten op drums, creëert Teus Nobel ruimte. Het quintet benut die ruimte in de volle breedte wat leidt tot een fris en bruisend kleurenpalet. De 32-jarige trompettist is een rijk talent die zijn klassiekers kent. Hij kopieert niet klakkeloos, maar eert zijn helden in originele composities waarin het erfgoed in de techniek en klankkleur doorklinkt. Op de valreep van het nieuwe jaar leverde Nobel een eerlijke veelbelovende jazzrelease af en meteen ook zijn beste. (Flyin’ High Records) (8/10)
