De zwart witte cover van het debuutalbum Life.Music.Love van zangeres Mischu Laikah kan je haast niet ontgaan als je oog voor vrouwelijk schoon hebt en van soul en R&B houdt: een exotische verschijning met een prachtig volle zwart gekrulde haardos, twee betoverende kijkers en een pose à la Diana Ross. Muzikaal klinkt Laikah zowel luchtig als breekbaar op haar geslaagde eerste plaat.
De in Den Haag geboren Mischu Laikah (28) timmert al een aantal jaartjes aan de weg op de binnen- en buitenlandse podia met lichtvoetige Caribisch reggae pop getinte muziek. Op haar CV staat ook een hele grote naam genoteerd: Eros Ramazotti. In 2009 tourde de zangeres door Europa in de band van de populaire Italiaanse muzikant.
Persoonlijke kant
Op Life.Music.Love laat de zangeres zich van een persoonlijke kant horen. Zoals de albumtitel al doet vermoeden zijn de centrale thema’s naast muziek, leven en liefde. Laikah zingt over universele onderwerpen als kracht, persoonlijke groei, dromen en bedrog en klinken als een therapeutische afrekening. Laikah heeft een licht, lief en welhaast smekend stemgeluid dat soms aan Jennifer Lopez doet denken.
Muzikaal beweegt de vocaliste met Antilliaanse roots zich in tegenstelling tot haar voorgaande live repertoire ergens tussen pop, soul en R&B. Een hoop nummers bevatten pakkende melodieën en koortjes die ook door een commercieel publiek gewaardeerd kunnen worden. Ze krijgt op haar album hulp van de steeds populairder wordende producer en toetsenist Alexander van Popta (Ntjam Rosie, Re-Freshed Orchestra en Karsu) die een stevige vinger in de pap heeft.
Ontspannen en opgewekt
De muziek is verdeeld over twee cd’s. Op de eerste schijf staan zeven liedjes met een semi-akoestische live inslag die een ontspannen en opgewekte indruk achterlaten. Strong Woman, Fall In Love Again en het aanstekelijke Winner zijn mooie uitschieters. Ook het old school Do For Love is een van de leukere melodieuze tracks. Op deze nummers spelen geen geringe muzikanten als gitarist Marcus Machado (Bo Saris), bassist Bas Kloosterman (Ntjam Rosie) en drummer Eddie ‘Drummakid’ Addai (Sarah-Jane).
Op het tweede gedeelte van het album klinken de songs wat rauwer en donkerder met een elektronisch, street vibe randje. Those Lies is de enige zeurderige track, maar wordt gecompenseerd met nummers als I Can’t Love You en Take Me Away, waarvan de laatste veel hitpotentie bevat. Ietwat dubieus is een extra versie van Winner, maar door de meer gepolijste R&B buitenkant wel een kanshebber voor op de radio.
Potentiële hitkansen
Mischu Laikah houdt zich binnen de tweeledige aanpak prima staande. De voorkeur van ondergetekende gaat uit naar het organische eerste gedeelte, maar dat zegt niks over de kwaliteit van de tweede cd. Laikah levert met Life.Music.Love. een niet onverdienstelijk debuut af dat na meerdere luisterbeurten een aantal potentiële hitkansen verklapt. (8/10) (Eigen productie)