“Iemand uit het publiek krijgt een geluksknikker in de hand geduwd. Dat gebeurt elke avond tijdens onze laatste theatertour. In Venray is het Silvia. De knikker is geel, toevallig haar lievelingskleur. Geel is geluk. Geel is gevaar. Silvia is ernstig ziek. Vanaf nu houdt ze bij elke behandeling de knikker in haar hand geklemd. Geluk en gevaar, zon en maan, man en vrouw, dag en nacht, hard en zacht. Alles in balans, van groot naar klein. We zijn allemaal onderweg naar later. Geal.”
Het is de intro van ‘Gael’, de nieuwste cd van Los Limbos, ofwel Rowwen Hèze. Geel is het geluid van een kanariepietje, geel dat is de geur van een vers gebakken frietje. Nee, Geel, ofwel Gael is geen onzin, Gael is de kleur van het leven, zo zou je Rowwen Hèze moeten geloven. Het is ook de opener van ‘Gael’, en tevens samen met het tegendraadse (qua naamgeving dan) ‘Onder de greune burg’ het meest feestelijke nummer van het nieuwe album.
‘Gael’ is niet een album zoals we gewend zijn van Rowwen Hèze. Niet een album vol feestnummers à la ‘Bestel mar’, ‘Henk’, ‘Ay yay yay’ of ‘Limburg’, maar een verzameling luisterliedjes op z’n Americaans. ‘Gael’ is van de andere kant toch wel een echt Rowwen Hèze album zoals we gewend zijn van de Limburgers. ‘Gael’ is een album met de zo typerende Tex-Mex en Americana waar we de band zo van kennen. Het rauwe Limburgse accent van zanger Jack Poels met de eveneens zo bekende accordeon van Tren van Enckevort. De bekende hoofdingrediënten van Rowwen Hèze zitten er allemaal in, hoewel een integraal optreden van ‘Gael’ niet snel zal uitmonden in een feest zoals we al enkele malen in levende lijve hebben meegemaakt.
Neen, net als bij iedere andere feestband moeten er gewoon zo eens in de zoveel tijd wat gevoelige nummers doorheen en ‘Geal’ is zo’n tijd. Zelfs de altijd sprekende trompetarrangementen zijn ditmaal rustig gehouden. Even een leuke vermelding naar Reinhard Mey in ‘Dit harde bed’, geeft een beetje de sfeer aan van ‘Gael’ in vergelijking met het oudere werk. Zou het echt 5 voor 12 zijn bij de band die bekend staat om zijn grootse feesten? Laten we hopen van niet.
‘Gael’ is absoluut geen slecht album van Los Limbo’s, maar sommigen zullen het album tot een van de minderen rekenen. Een ander zal helemaal lyrisch zijn over de ommezwaai, die voor Rowwen Hèzische begrippen zelfs tot een conceptalbum genoemd mag worden. Laten wij het houden op een degelijk product met hoop. (7/10) (HKM/CNR)
