Ze maakten hun Rock ‘n’ Roll-droom waar, drie jonge jongens, die samen sinds een aantal jaar de Paceshifters vormen. Diep in de Rocky Mountains zetten ze samen met producer Ed Stasium hun tweede album in een paar weken in elkaar. Stasium, die onder meer platen van de Ramones produceerde, één van de favoriete bands van broers Paul en Seb Dokman (bas, gitaar en zang) en drummer Koen Klarenbeek, vertaalde de nummers van de Paceshifters in een stevig album.
‘Home’ staat als een huis. Rijper en gevarieerder dan debuut ‘One for the Road’, maar zonder het rauwe enthousiasme te verliezen dat die eerste plaat zo bijzonder maakte. Twaalf nummers onvervalste, authentieke gitaarrock. Vet, zwaar, leunend op de punkrock met een dikke scheut grunge. De plaat klink volwassen en doorleefd, zowel muzikaal als tekstueel. Dit is in het bijzonder te horen in de single ‘Davis’, waarin verwezen wordt naar de omstreden executie van Troy Davis, enkele weken voor de band de studio in dook. Alleen in de zang is af en toe de jonge leeftijd van de bandleden te horen. Vette rock van eigen bodem, strak gespeeld en mooi geproduceerd. Zo horen we het graag. Mag de versterker op 11? (8/10)(Simpatico Record)
{slide=Tracklist 'Home'.}
This Road 4:10
Davis 3:21
Final Nail 2:23
Drive Me Insane 4:33
Right Now, 2:14
I Ain't You 5:10
Where You Belong 5:21
Parasite 3:02
Deathrace 2:11
So Young 3:03
Alone In The Dark 3:48
Time 6:02
{/slide}
