Een beetje onwennig komt Connan Mockasin het podium op, helaas zonder de schmink en outfits die we van hem gewend zijn. Verlegen verwelkomt hij het publiek. Hij is klein van postuur en zijn blonde, bijna witte haar verbergt een deel van zijn gezicht. Niets wijst erop dat deze man een groot talent heeft. Totdat hij begint met spelen.
Connans psychedelische muziek is bij vlagen zwevend, af en toe swingend en dan weer… tja… anders. Vooral zijn stemgeluid is opvallend, die een beetje sprookjesachtig aandoet. Het doet misschien nog het meest denken aan een kruising tussen een elf en een dwerg. Briljant, het past helemaal in de sfeer van de muziek.
Zijn drummer neemt vandaag de achtergrondvocals waar. Hierbij haalt hij, tijdens het drummen, zelfs de hoogste noten schijnbaar moeiteloos. Ook de gelegenheidsbassist van vanavond verdient een compliment. Normaal gesproken bespeelt hij het keyboard, maar vanwege ziekte van de bassist heeft hij voor de gelegenheid het keyboard ingeruild voor de basgitaar en dat doet hij niet onverdienstelijk.
Er zijn slechts een stuk of honderd man op het concert afgekomen, maar dat deert Connan niks. Hij nodigt het publiek gewoon uit om bij hem op het podium te komen zitten. Als een stel kleine kinderen zwijmelt het publiek weg bij de muziek. Deze ogenschijnlijk onzekere muzikant zorgt voor een muzikaal bijzondere avond. De kleine zaal van Paradiso was nog nooit zo intiem.
Ken je Connan Mockasin nog niet en ben je nieuwsgierig geworden? Hier kun je zijn album “Forever Dolphin Love” gratis luisteren.
