[[Wallace Roney]] is geen naam die bij de meeste muziekliefhebbers een belletje doet rinkelen. Toch is deze trompettist voorzien van een heel rijk verleden. Hij kreeg les van onder andere [[Dizzy Gillespie]] en [[Clark Terry]]. Vanaf 1985 leerde hij het vak bij niemand minder dan [[Miles Davis]], tot aan diens dood in 1991. Hij is de enige trompetspeler ooit die persoonlijk is gecoacht door deze legende.
Na het overlijden van Davis tourde hij een jaar lang met een van de beste kwintets die er ooit is geweest. Samen met [[Wayne Shorter]], [[Herbie Hancock]], [[Ron Carter]] en [[Tony Williams]] (het kwintet van Davis in de jaren zestig, maar dan met Roney in plaats van Davis) deden ze een herdenkingstour en namen ze een cd op, ‘A Tribute to Miles Davis’. Verder speelde Roney ook nog in bands met [[Art Blakey]], [[Elvin Jones]], Dizzy Gillespie, [[Sony Rollins]] en [[Ornette Coleman]]. Kortom, een hele lijst met hele grote namen uit de recente jazzgeschiedenis.
‘If Only for One Night‘ is het meest recente wapenfeit van deze begenadigde trompettist. Het is zijn vierde cd onder het label HighNote en is minstens zo avontuurlijk, inventief en vrij van geest als de drie voorgaande. Voor deze gelegenheid vond trouwens een kleine familiereünie plaats; zijn broer Antoine speelt op tenor en sopraan saxofoon. Naast nummers van Roney zelf, Herbie Hancock en Tony Williams staan er drie verrassende covers op. De eerste is de titel track, ‘If Only for One Night’, een nummer waar [[Luther Vandross]] nog enig succes mee boekte. De versie op deze cd begint mooi ingetogen. Het geluid van Roney doet me inderdaad denken aan Miles Davis. In het tweede deel zijn piano en saxofoon nadrukkelijker aanwezig en klinkt dan ook meer funky. Een tweede cover is het nummer ‘I Love What We Make Together’, oorspronkelijk een Miles Davis nummer wat hij slechts als demo heeft opgenomen. De derde is van [[Janet Jackson]] ‘Let’s Wait Awhile’. Deze drie songs zijn de romantische kant van deze cd. ‘Metropolis’ daarentegen is hard-bop en zou rechtstreeks uit de jaren zestig kunnen komen, terwijl ‘Quadrant’ weer meer een combi is van electro en funk. Het laatste nummer ‘FMS’ (For My Son) is een trompetsolo van begin tot eind. Geen ritme sectie dus. Het is een triomfantelijke solo alsof hij nooit anders doet.
Dit is overigens de eerste live cd van Wallace Roney en is opgenomen in Iridium Jazz Cafe in New York. Ik persoonlijk hou altijd wel van live cd’s als het op jazz aankomt. Het lijkt dan wel alsof de muzikanten zich net wat meer uitleven. De titel doet wellicht vermoeden dat het een ballad achtige romantische cd is. Maar er blijkt ook nog een hele afterparty op te staan. Alles bij elkaar is ‘If Only For One Night’ een heel gevarieerde jazz cd voor de echte liefhebber. (8/10)
