Jaha. Die ‘q’, toch. Queen. Precies. Queen. Ik heb maar twee cd’s van Queen. Dat zijn er meer dan één, minder dan drie. Meer kan ik over het aantal twee niet zeggen. Een daarvan is Jazz en die andere is dat niet.
Queen, daar ben ik pas naar gaan luisteren toen Freddie al lang dood was. Freddie, een mooie naam.
Freddie is in mijn herinnering de tweede beroemdheid die aan AIDS (toen heette dat inderdaad nog gewoon AIDS – dat ligt nu allemaal wart genuanceerder, heb ik begrepen, maar goed) stierf. De eerste was Rock Hudson. Kent u hem nog? Rock Hudson, van Dynasty inderdaad! En uit Showdown, natuurlijk. Gestorven op mijn dertiende verjaardag (vlug kijken hoe oud die Händl is).
Freddie was de tweede. Zes jaar later.
Maar Freddie leeft niet alleen voort in mijn herinnering, maar ook in die van Leo. Leo, who the fuck is Leo? Leo is iemand die net over de grens van Eindhoven, in een heel mooi huis in België woont. Helemaal gek is die van Freddie Mercury. En van zijn eigen huis. Begrijpelijk, want zijn huis is een mooi huis. Met een tuin op het zuiden en altijd een volle koelkast met bier. En een piano. En twee Ludde-kleden in de hoek bij de open haard. Ik heb Leo al jaren niet meer gezien, maar dat hij een groot fan was van Queen, dat heb ik onthouden. Een mooie herinnering. Dat hij ook van André Hazes een groot bewonderaar was, probeer ik maar te vergeten. Dat lukt niet, omdat ik zelf Hazes ook een warm hart toedraag. Zijn vriendin (die van Leo) deed destijds in Aloë Vera.
Mooier nog van Freddie dan zijn muzikale carrière (of het feit dat hij in Zanzibar is geboren) is wel dat hij Frederick heet. Precies zoals ik! Alleen noemt niemand mij Freddie, omdat ik daar spontaanm luieruitslag van krijg.
Naast de twee cd’s van Queen staat de cd Blue and Sentimental, van Ike Quebec. U ziet, een verrassing. Van Blue Note, nog wel. Een echte Blue and Sentimental. Ik kan hem u aanraden. Voor een magere 7,99 is hij van u. Bij BOL. Geen geld voor misschien wel uw eerste cd met een ‘q’. Naast Queen.
– Fh.