Vijf jaar geleden begon Friendly Fire met het organiseren van ‘Live At’ openluchtconcerten in het Amsterdamse Bostheater. Dat eerste jaar twee zomeravonden, en nu, in het vijfde jaar, al weer 11 avonden, waarvan de meeste ook uitverkocht. Zondag 27 augustus 2017 stond, net als in het eerste jaar, Hooverphonic op het betonnen podium in het bos. Maar eerst was er ruimte voor twee voorprogramma’s, Pitou en Celine Cairo.
Pitou is singer-songwriter Pitou Nicolaes, en in het Amsterdamse Bos stond zij samen met nog twee andere zangeressen, Milou Mignon en Louise Lindskov, beide studerend aan het Conservatorium van Amsterdam. De muziek was dromerig te noemen, waar het 3-stemmige en het canon zeker aan bijdroegen. In oktober komt zij met nieuwe nummers, waarbij de zin van een van de nummers “Tell me how it’s gonna be” inderdaad ons gevoel aangaf: honger naar meer.
Daarna kwam Celine Cairo op, na het eerste nummer vergezeld door bassist Mart Jeninga, de andere drie bandleden waren er niet bij. Het nummer ‘Sweet’, over het effect wat slecht in je vel zitten ook heeft op degene met wie je bent, bleef lang hangen. Daarnaast speelden zij onder andere een akoestische versie van het nummer ‘Before I let you go’ van het debuut-album ‘Free Fall’, en ‘Follow’, van de tweede EP.
Vijf jaar geleden stond zangeres Noémie Wolfs nog als frontvrouw van Hooverphonic hier, nu was het de beurt aan twee zangeressen: Nina Sampermans en Kimberly Dhondt. Maar daar lieten oprichters Alex Callier en Raymond Geerts het niet bij tijdens hun live-optreden qua zang, ook Pieter Peirsman nam vocalen voor zijn rekening. De afwisseling tussen solozang en meerstemmige zang was prettig. Naast de band zat er ook nog een strijkersensemble, want ja, wat zou Hooverphonics zijn zonder strijkers, of zoals Alex het verwoorde: “Hooverphonic zonder strijkers is als een patatje oorlog zonder satésaus.” Vorig jaar kwam het inmiddels negende album ‘In Wonderland’ uit. Bij het nummer ‘Badaboum’ van dit album werd 3-stemmig gezongen, het publiek klapte en zong enthousiast mee. Niet alleen in België is dit een hit, want ook de Nederlandse en Engelse bezoekers waren erg enthousiast.
Ook oudere hits van Hooverphonic mochten natuurlijk niet ontbreken, en dat zijn er stiekem best wel veel: ‘Mad about You’, het filmische ‘Jackie Cane’, ‘Anger never Dies’ en ‘Eden’. Alex grapte nadat het zoveelste vliegtuig over kwam: “Bij elke keer dat er een vliegtuig over komt, moet ik denken aan the Beatles en hun nummer ‘Back to the USSR’. Als we die nu elke keer inzetten wanneer een vliegtuig over komt?” Drummer Arnout Hellofs was de vervelendste niet, en zette bij het eerstvolgende overkomende vliegtuig het Beatles-nummer in, maar dan wel op z’n Rolling Stones.
Hooverphonic eindigde deze mooie zomeravond met de nummers ‘Sometimes’ en ‘You love me to Death’, heerlijke nummers die nog lang nadat je thuis bent, in je hoofd blijven rondzingen.
Foto’s (c) Armelle van Helden / Maxazine
