Het is inmiddels alweer 12 jaar geleden dat het debuutalbum verscheen waarmee de Australische hardrockband Wolfmother indruk wist te maken en zich te presenteren als een 21ste eeuwse versie van Led Zeppelin, Black Sabbath en Deep Purple. In de jaren daarna wisselde de band vaak van leden, maar vaste kern bleef frontman Andrew Stockdale. Vorig jaar verscheen hun meest recente album ‘Victorious’. Na het tegenvallende ‘New Crown’ uit 2014 was het album een revanche waarmee ze weer redelijk in de buurt kwamen van de kwaliteit van hun eerste twee albums. Hoewel het daar nog altijd niet aan kan tippen. Maar hoe zit dat tegenwoordig met hun optredens? Nadat ze vorige maand succesvolle optredens hebben gedaan in Het Paard in Den Haag, Paradiso en op de Zwarte Cross deden ze op deze avond nog een toegift in de Patronaat in Haarlem. Het laatste concert van deze tournee.
Na het voorprogramma van de Belgische band Soviet Grass trapten de drie heren van Wolfmother rond 21:00 af met het titelnummer van hun laatste album. Al meteen straalden ze duidelijk uit er veel zin in te hebben, en dat was aan het begin ook te merken toen ‘classics’ als ‘New Moon Rising’ en ‘Woman’ direct als tweede en derde nummer volgden, en vol vuur werden gespeeld. Dat wisten ze het grootste gedeelte van de tijd vol te houden. Er werd in het eerste gedeelte voornamelijk geteerd op nummers van hun eerste album en die gingen er bij het publiek in als zoete koek. Waarbij er een aantal keren moshpits werden gestart. Opvallend was dat het recente ‘Gypsy Caravan’ er prima tussen paste.
Maar toen midden in de set het recente ‘The Love That You Give’ volgde, en ‘How Many Times’ (het enige nummer dat deze avond werd gespeeld van het vorige album ‘New Crown’), dreigde het een beetje in te kakken. Het duurde vervolgens drie nummers voordat hetzelfde vuur als aan het begin weer terug kwam. Dat gebeurde toen ‘Pyramid’ werd ingezet en ook weer enthousiast werd ontvangen door het publiek. Met een zegetocht van ‘White Feather’, ‘California Queen’ en ‘Dimension’ was de band weer vol energie, en sloten ze waardig af voordat ze terug keerden voor de gedroomde toegift: ‘Joker & The Thief’.
“This is our last concert of our European tour, so this is gonna be our best concert of this tour” zei Andrew Stockdale halverwege het concert (waarbij hij overigens ook mededeelde dat ze binnenkort weer in de studio zullen gaan werken aan een nieuw album). De vraag is hoe spontaan hij dat meende, want qua setlist verschilde dit concert niets van de eerdere concerten die ze vorige maand gaven in het Paard en Paradiso. Het was ook wat aan de korte kant, dus ze pakten niet specifiek extra uit voor het laatste concert van deze tournee. Maar de band speelden energiek en met veel passie, en daarom zou het zonde zijn om er te negatief over te doen. Wat ondanks het inkakmoment midden in de set verder ook niet nodig is. Want hoewel de laatste twee albums dan misschien niet meer heel wereldschokkend zijn, bewees Wolfmother vanavond (en waarschijnlijk ook met de eerdere concerten van deze tour) een geoliede hardrockband te zijn die zich kan meten met Led Zeppelin en Black Sabbath in hun hoogtijdagen.
Foto’s: © Sander Rijken / Maxazine
