Na een natte vrijdagavond en zelfs een drijfnatte vrijdagnacht, scheen de zon zomaar op zaterdagochtend. Laarzen aan en de poncho binnen handbereik voor de tweede dag Lowlands. Het werd een dag vol bijzondere boodschappen.
Elbow
Guy Garvey is de aanstichter van de overvolle Bravo op zaterdagavond. Zijn heerlijke stemgeluid werkt bijna hypnotiserend, op de positieve manier. Garvey was ook in een uitmuntende bui en babbelde er vooral lekker op los tussen de liedjes. Heerlijke smalltalk over treinen en de aanslag in Manchester, waar ze vandaan komen, en heel veel over de liefde. Elbow was helemaal in goeden doen want de band was op geen fout te betrappen in de afgeladen kathedraal. En dat is nou eigenlijk ook precies waarom je er na een uurtje wel weer klaar mee bent. Elbow is het braafste jongetje van de klas, maar slaagt wel altijd.
London Grammer
Engelse bands zijn dit jaar goed vertegenwoordigd op Lowlands, zo ook London Grammar. Vorig jaar werd op het laatste moment hun aanwezigheid op Biddinghuizen afgezegd wegens ziekte, maar in 2017 staan ze eindelijk in de Bravo. Zangeres Hannah Reid is een plaatje om naar de tijken en haar stem is van een ongekende schoonheid. Maar deze keer is het London Grammar die het optreden tot in perfectie uitvoert, en dus erg braaf oogt. Overal op het festivalterrein staan diverse goede doelen als Oxfam Novib en Amnesty International om zieltjes te winnen en donateurs te werven. De enorme LED-schermen bij London Grammar leken rechtstreeks uit het Greenpeace-hoofdkantoor te komen. Hele bijzonder combinatie van muziek en beelden van de aarde, sterrenstelsels en ga zo maar door. Muzikaal dik in orde, maar visueel een heel raar verhaal.
alt-J
Je vind het geweldig, of je kan de muziek van alt-J niet uitstaan. Iets daartussen moet nog worden uitgevonden. Vanuit het niets stonden de Britten opeens in de spotlights, en werden ze zo vaak in de media gekscherend afgeserveerd. Is het niet de irritante stem van Joe Newman dan is het wel de manier hoe de nummers worden geschreven. Toch weet het trio de Alpha goed vol te krijgen, en te houden zelfs. Dan zal het toch wel goed gekomen zijn met de liefde van het publiek, want er is werkelijk niets te beleven op het podium. Oké, de lichtshow is indrukwekkend te noemen, maar er was geen enkele sprake van interactie. Gelukkig kwam ‘Every Other Freckle’ nog wel voorbij, want dat is zonder twijfel het spannendste nummer van alt-J. Het was eerder een mooie voorstelling dan een goede show, maar met dit repertoire is het plafond wel bereikt.
Tove Lo
Voor ze zelf op het podium ging staan, schreef de Zweedse schone al USB-sticks vol hits voor anderen. Nu ze zelf op het podium staat, mag ze ook deze hits natuurlijk zelf vertolken. “Is deze ook al van haar?” is de meest gestelde vraag in de overvolle Bravo. Eerlijk is eerlijk; toch wel verdraaid knap dat je op je 29e al een uur lang een greatest hits-show kunt geven. Hoe gaaf geproduceerd het allemaal klinkt, echt boeiend is het ook niet. Gelukkig voor Tove Lo heeft ze inmiddels wel een trucje verzonnen om de aandacht erbij te houden en vooral de mannen binnen te houden. Want ook in Biddinghuizen was daar het moment om de borsten een frisse neus te geven. Het zelfde kunstje deed ze dit weekend ook al op Pukkelpop, dus is de lol er na dit weekend wel weer af. Laat je truitje lekker aan en doe wat aan de presentie op het podium, dan komt het helemaal goed.
Bastille
De muziek van Bastille leent zich perfect voor een late zaterdagmiddagshow in de Alpha. Lekkere popliedjes met veel meezingmomenten zijn in ieder geval gegarandeerd. Waar London Grammar ook al verraste met hele gekke beelden op de schermen, doet Bastille er zelfs nog een schepje boven op. De ene politiek gerelateerde opmerking is nog niet klaar, of de volgende populistische boodschap wordt op het publiek afgevuurd. Achteraan staan mensen hun schouders op te halen, en wordt er zelfs lacherig gedaan om deze “Martin-Luther-King-speeches”. De muziek van Bastille is namelijk gewoon erg leuk, en wordt ook gewoon leuk gebracht. ‘Pompeii’ wordt eerst heel klein gebracht om daarna lekker bombastisch te eindigen, en de enorme sitdown was vanaf de heuvels erg vermakelijk en indrukwekkend om te zien. De bestorming van Bastille werd op een goede manier afgewerkt op zaterdagmiddag.
Editors
Zelfs na vier keer eerder op Lowlands te hebben gestaan is de headliner van zaterdag gewoon weer een knaller van een show. De Editors vervelen namelijk nooit, hoewel… De show wordt namelijk afgetrapt met een nieuw nummer van het nog te verschijnen album. Je mag toch aannemen dat het een albumknaller zal zijn, maar helaas is ‘Cold’ gewoon een saai popliedje. Gelukkig weten de mannen met ‘The Racing Rats’ de aandacht weer helemaal op te eisen. Een flinke plens regen zorgde tevens voor mooie plaatjes op het immense nieuwe Alpha-terrein. Frontman Tom Smith is nog altijd de rondrennende publieksbespeler en doet erg zijn best om over te komen dat ze onder de indruk zijn van het Nederlandse publiek. Met honderden kilo’s confetti en gigantische vlammenwerpers werd de set afgesloten met ‘Papillion’ en is de conclusie dat de Editors nog altijd een gave band is om live aan het werk te zien.
Foto’s: Sander van den Berg
Meer foto’s op onze Facebookpagina
