Op dinsdag 20 juni was het dan zover, Linkin Park was weer een keer in Nederland. De eerste keer was als special guest bij de band Deftones in 2001 in de Heineken Music Hall. Later dat jaar speelden ze nogmaals een headlineshow in de HMH en ze stonden twee maal op het podium bij Pinkpop (2007 en 2012). Dit was de tweede show in de Amsterdamse Ziggo Dome, ze bezochten deze poptempel ook in 2014 tijdens hun vorige Europese Tour.
De huidige ‘One More Light’-tour staat in het teken van de veelbesproken en bekritiseerde nieuwe studioplaat ‘One More Light’, veel media en fans vinden het album te soft en te poppy. Het is het zesde album sinds het debuutalbum ‘Hybrid Theory’, dat Linkin Park in één klap populair maakte in de wereld van de harde muziek.
Deze avond werd de uitverkochte Ziggo Dome opgewarmd door special guest Sum 41, de in 1996 in het Canadese Ajax (Ontario) opgerichte poppunkband. Zanger/ gitarist Deryck Whibley en zijn kompanen slaagden hier met vlag en wimpel voor, er werden in de 45 minuten genoeg aanstekelijke songs gespeeld om het al vroeg aanwezige publiek klaar te stomen voor de hoofdact. Om 18.55 uur begonnen ze hun set na het intro met ’the Hell Song’ van het in 2002 uitgebrachte album ‘Does this look Infected?’. Van ditzelfde tweede studioalbum volgde ‘Over my Head’. Na het derde nummer ‘Fake my own Death’ werden een couplet en een refrein van Metallica’s ‘Enter Sandman’ gespeeld. Het opblaasskelet dat hierna zichtbaar werd achter het drumstel werd met luid gejuich begroet. Van debuutplaat ‘All Killer No Filler’ kwamen ‘Motivation’, ‘In Too Deep’ (bekend onder de American Pie-film liefhebbers) en ‘Fat Lip’ voorbij. Ook kregen we nog een cover voorgeschoteld, ‘We Will Rock You’ van Queen. Voordat we de setafsluiter ‘Still Waiting’ te horen kregen, werd het publiek uitvoerig bedankt voor de enthousiaste ontvangst zo vroeg op deze avond.
Na een ombouwpauze van maar 20 minuten was het dan om even na 20.00 uur tijd voor de band waar het publiek voor was gekomen, Linkin Park. Door de band werd vooraf een rookverbod aan het publiek opgelegd en ook werd gevraagd om tijdens het openingsnummer ‘Talking to Myself’ van ‘One More Light’ met mobiele telefoons te filmen voor een in Amsterdam op te nemen videoclip voor dit nummer. Wat ook massaal gebeurde, dus we wachten het resultaat maar af. Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: de band met zanger Chester Bennington in de absolute hoofdrol speelde subliem en het geluid klonk als een klok en was kraakhelder. Tel daarbij op dat de lichtshow naadloos bij de nummers paste en je weet dat deze avond niet meer stuk kon.
Na het intro en de openingssong kregen we achtereenvolgens ‘Burn it Down’, ’the Catalyst’ en ‘Wastelands’ te horen, waarbij opviel dat Chester echt wel kan zingen. De eerste moshpit ontstond tijdens ‘One Step Closer’ van het debuutalbum, dit nummer is in Nederland vooral bekend van de videoclip die op TMF en MTV te zien was. Na deze eerste knaller kwam er een wat rustigere periode met o.a. ‘Good Goodbye’ en ‘Battle Symphonies’ van het nieuwe album. Wat opviel is dat de nieuwe songs het in een live setting bijzonder goed doen omdat ze met wat meer bombast werden vertolkt dan op de plaat. Hierna volgde het nummer ‘New Divide’ van één van de Transformers-films, dat weer een moshpit veroorzaakte. Hierna volgen ‘Invisible’, ‘Waiting for the End’ en ‘Breaking the Habit’ (van het tweede album ‘Meteora’). Het titelnummer van de nieuwe plaat ‘One More Light’ werd door zanger Chester solo vertolkt en dit zorgde voor een kippenvelmoment doordat de 17.000 aanwezige fans massaal de zaklamp van hun mobiel als lampje gebruikten.
Met een pianoversie van het nummer ‘Crawling’ en het nummer ‘Leave out all the Rest’ (van het album ‘Minutes to Midnight’ ) werkte Linkin Park toe naar het einde van de reguliere set met publieksfavorieten ‘From the Inside’, ‘What I’ve Done’, ‘In the End’ en ‘Faint’. De band bedankte het publiek en ging van het podium. Na het scanderen van de bandnaam door het publiek kwamen Chester (met gitaar) en gitarist Brad Delson het podium op om aan de toegift te beginnen met het akoestisch gespeelde ‘Sharp Edges’. De avond werd afgesloten met ‘Numb’, ‘Heavy’, ‘Papercut’ en als laatste ‘Bleed it Out’ (met een Wall of Death ?? ). Publiek en band hadden een geweldige avond, de band verdient een compliment na alle kritiek die er op het nieuwe album was. Dit was echt een fenomenale show! Hopelijk komt de band snel weer terug, want dit was echt een lust voor het zicht en gehoor. Subliem.
