“En daar sta je dan. Moederziel alleen op het vliegveld in Bangkok. Zo’n 18 uur onderweg, niet geslapen natuurlijk, niemand op de afgesproken plek en geen idee waar ik heen moet. Waarom wilde ik dit ook alweer?
In 2003 kwam mijn eerste cd uit. Ik mocht daarna in New York wat eigen nummers zingen met Ricky Ritzel (mag hopen dat dit niet zijn echte naam is) in een gaybar in de wijk Chelsea. Je schudt elkaars handen, legt wat partijen op de piano en dan sta je daar ineens in New York te zingen. New York! Het publiek was superaardig, de pianist helemaal goed en ik zong de jetlag uit mijn longen. Wow, wat een kick.
Palermo 2007, tweede cd is uit en ik mag een toertje doen met Italiaanse muzikanten op Sicilië. We verstaan elkaar nauwelijks en de repetities beginnen steevast minimaal een uur te laat. Maar we staan buiten in Palermo voor een ruïne te spelen met de zachte zomerbries door ons haar voor enthousiast roepend publiek. En na afloop eten we pizza en drinken we wijn.
En daarom stond ik dit jaar op het vliegveld in Bangkok. Mijn tweede cd werd in Thailand uitgebracht en ik ging hem met Thaise muzikanten promoten. Het regende een hele week, tot overstromingen toe, ik werd op verkeerde vliegvelden gedropt, optredens werden ter plekke verplaatst, ik kreeg ruzie met taxichauffeurs en kon mijn Thaise muzikanten nauwelijks verstaan.
Maar we speelden samen. We maakten muziek. En we begrepen elkaar.
Daarom dus.”
Judith Nijland bracht haar eerste cd ‘The Beautifull Reality of Live’ uit in 2003, gevolgd door ‘Suitcase of Songs’ in 2007. Afgelopen november kwam haar derde, ‘Four Zero’ uit, die naast de Nederlandse zenders, goed opgepikt wordt in het buitenland. Nijland zingt jazz, soms afgewisseld met soul en funky inslagen, en is in ons land een van de weinige jazz-zangeressen die ook na een tiende keer nog steeds weet te boeien. Haar laatste videoclip ‘Sing Around The World’ bevat onder anderen fragmenten van haar tournees door Sicilië en Thailand.
