Een tijdje terug heb ik een erg enthousiaste post geschreven over het laatste album van Ryan Shaw (It gets better). Deze week is Ryan in Nederland voor een aantal optredens en gisteren was het voor mij tijd om hem eens live te checken in Watt, Rotterdam.
Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen: Het was een apart concert, waar het publiek twee Ryan Shaws voorgeschoteld kreeg. De eerste was een ongeïnspireerde, verveelde zanger, de tweede was een bezielde entertainer.
De muziek die Ryan Shaw maakt, leent zich uitstekend voor een energieke show met veel improvisatie en publieksparticipatie. Helaas was daarvan het eerste gedeelte van de show weinig te merken. Ryan bewoog amper en lette de eerste paar nummers amper op het publiek. Ook bij de nieuwe single Morning, Noon & Night leek hij soms wat verveeld. Regelmatig liep hij weg of draaide hij zijn rug naar het publiek, zodra hij even niet hoefde te zingen. Hij zong overigens prima, ook live heeft Ryan Shaw een krachtige stem. Dat was bijvoorbeeld te horen bij het prachtige “Train to Jordan”. Ook de band speelde aardig, met vooral een mooie solo van de bassist.
Zonder aanwijsbare reden leek het alsof er bij “It’s Alright” en “We Got Love” opeens een andere Ryan Shaw op het podium stond. Ryan én zijn band leken het plezier te hebben hervonden en straalden dat ook uit. Er werd gejamd, met het publiek gespeeld en vooral een feestje gebouwd. Dat had duidelijk effect op de zaal, want ook daar begon het concert opeens te leven. En toen… Kwam één van de hoogtepunten van de avond: Een indrukwekkende ode aan Michael Jackson in de vorm van een cover van “Man in the Mirror”. Inclusief wéér een mooie solo van de bassist duurde deze cover zo’n 10 minuten! (bekijk hier de uitvoering in het Patronaat in Haarlem)
Natuurlijk kwam er nog een toegift, met “It Gets Better” en “Do the 45”. Helaas was het daarna alweer afgelopen, voor mijn gevoel was het concert namelijk pas net begonnen. Al met al een erg dubbel concert, dat van mij best een uurtje later had mogen beginnen. Ryan Shaw heeft laten zien dat hij zijn muziek tot leven kan brengen op het podium, als hij het écht wil. Ik had echter het idee dat hij daar pas halverwege het concert zin in kreeg.
Foto’s (c) 2010 Stephen Hotsma