In de afgelopen twee jaar was vergankelijkheid het terugkerende thema bij de tournees van Bruce Springsteen & The E Street Band. Waarbij je soms bijna het gevoel kreeg dat hij met zijn afscheid bezig was. Maar Bruce weet niet van stoppen. Zo gaf hij onlangs nog in een interview met Rolling Stone aan dat hij naar het voorbeeld van The Rolling Stones nog lang niet wilt stoppen met touren. Opeens veranderde de boodschap van de huidige tour ook naar een actueler thema. De tournaam werd omgedoopt in ‘The Land of Hope and Dreams tour’, en Bruce had weer een politiek geëngageerde boodschap waarin hij zijn zorgen uitte over de huidige Amerikaanse regering onder Trump. Tot ergernis van Trump zelf die er vervolgens met een verkapte bedreiging op reageerde op diens eigen social media platform. Wat niet bepaald iets is waardoor The Boss zich uit het veld liet slaan. Want hij herhaalde de boodschap opnieuw bij ieder concert uit deze tournee. Waarbij deze vrijdagavond de Veltins Arena in het Duitse Gelsenkirchen werd aangedaan. Helaas zonder zijn vaste compagnon en aangever Steven Van Zandt die herstellende is van een blindedarmontsteking.
Bruce zelf is twee jaar geleden ook geopereerd aan een maagzweer. Er was ook wel verschil te zien in hoe gemotiveerd hij in 2023 en in 2024 was. In het Goffertpark vorig jaar leek hij energieker te zijn dan het jaar daarvoor. Ook deze avond leek hij energiek en gemotiveerd vanaf de opener ‘No Surrender’. Na de deep cut ‘My Love Will Not Let You Down’ werd ‘Land Of Hope And Dreams’ geïntroduceerd met in het Duits ondertitelde speech waarin Bruce vooral de andere positieve kant van Amerika wilde vieren. Het feit dat de toespraken van Bruce synchroon liepen met de ondertiteling op het grote scherm, haalde wel de spontaniteit eruit, maar die momenten zouden er laten nog genoeg zijn. Zoals de keren bij bijvoorbeeld ‘The Promised Land’ waarbij jonge kinderen in het publiek konden rekenen op een mondharmonica van Bruce. De boodschap kwam in ieder geval sterker over dan bij zijn vorige tournees.
De setlist leek ook meer aangepast aan de huidige staat van zijn land. Zo ging ‘The River’ over in ‘Youngstown’, wat de opnaat was voor het felgespeelde ‘Murder Incorporated’. ‘Long Walk Home’ werd door Bruce geïntroduceerd als ‘a prayer for my country’. Een kippenvel moment volgde bij het volledig akoestisch gespeelde ‘House Of A Thousand Guitars’, waarbij de regel “the criminal clown has stolen the throne’ op veel bijval uit het publiek kon rekenen.
Na het sobere gedeelte met vervolgens ‘My City of Ruins’ was ‘I’m On Fire’ een mooie overgang naar de zegetocht van klassiekers als ‘Because The Night’, een vurig gespeeld ‘Wrecking Ball’, ‘The Rising’, ‘Badlands’ en ‘Thunder Road’. Waarbij Nils Lofgren de partij van Steven Van Zandt moest overnemen bij de zinsnede “Well I got this guitar and I learn how to make it talk’, wat iets minder uit de verf kwam. Maar de blazerssectie die vervolgens de saxofoonsolo van Jake Clemons bijvielen waren om door een ringetje te halen.
De toegift staat de afgelopen jaren redelijk vast met ‘Born In The USA’ (dat niet zoals twee jaar terug in de Johan Cruijff Arena trn onder ging aan te veel galm), ‘Born To Run’, ‘Bobby Jean’, ‘Tenth Avenue Freeze-Out’ (waarbij er altijd op het grote scherm een eerbetoon voorbij komt aan overleden E Street Band leden Clarence Clemons en Danny Federici) en de cover ‘Twist & Shout’ waarbij altijd het speelplezier vanaf spat. Maar waar vorige jaren Bruce solo afsloot met het emotionele ‘I See You In My Dreams’, sloot hij nu met de hele band met de Bob Dylan cover ‘Chimes of Freedom’ dat hij deze tournee voor het eerst sinds 1988 weer op de setlist heeft staan.
Het was een gepaste afsluiter om te laten zien dat Amerika ook een andere kant heeft dan wat Trump de wereld wilt laten tonen. Er kwam weliswaar niks voorbij van de nieuwe boxset met zeven niet eerder uitgebrachte albums die op dezelfde dag verscheen, maar dat had ook in het thema van de tour niet gepast. Het was verfrissend om na jaren weer een Bruce Springsteen te zien die politiek geëngageerd is en zich uitspreekt. Hoe erg Trump zich daar dan ook aan mag ergeren. Als je zag hoe energiek Bruce deze avond op zijn 75ste nog was, dan kun je er vanuit gaan dat hij nog een aantal jaren meekan, en er na Trump’s presidentstermijn over 4 jaar nog steeds zal zijn. Zoals Bruce zelf de Amerikaanse schrijver James Baldwin citeerde: “In this world, there isn’t as much humanity as one would like, but there’s enough.” Met iemand als The Boss zal er altijd iets van hoop blijven in een betere wereld.
Dit artikel is ook in het Duits te lezen.