Op 16 november verscheen, na een stilte van twaalf jaar, de nieuwe cd van The Yearlings getiteld ‘Skywriting’. Vanaf 1999 oogstte deze Utrechtse band veel waardering met hun optredens en cd’s. Totdat er in 2006 opeens de stekker uit werd uitgetrokken. In 2015 vonden de leden van de band elkaar weer en waren er ook plannen voor een nieuwe cd, die nu eindelijk is verschenen. We namen de gelegenheid om zanger, gitarist en belangrijkste songwriter van de band Olaf Koeneman hierover een paar vragen te stellen.
The Yearlings waren behoorlijk succesvol toen de band er in 2006 plotseling mee stopte. “Op dat ogenblik stonden we een beetje stil”, bekent Olaf, “Er zou een derde plaat gemaakt moeten worden, maar die zou erg op de vorige gaan lijken. Bovendien waren een aantal van ons bezig met het stichten van een gezinnetje en was er minder tijd voor de band. Ik was zelf met andere dingen bezig en wilde verder; ik wilde verkennend gaan schrijven. Achteraf bezien hadden we ook de band kunnen laten bestaan en een paar jaar pauze nemen. Maar achteraf ben je altijd wijzer.”
Gelukkig kwam de band drie jaar geleden weer bij elkaar. Een mooi moment. “Dat was te gek”, bekent hij, “Het was even spannend of het wel lukte. En dat deed het. De gezinnetjes waren gesticht en nu had men er weer zin in om af en toe het huis te verlaten en naar de oefenruimte te komen.” Er zit twaalf jaar tussen de vorige plaat en de nieuwe ‘Skywriting’. Ondertussen hebben de leden allemaal hun eigen ding gedaan. Daardoor is er een verschil merkbaar tussen de oude en nieuwe Yearlings. “Dat vind ik wel, in ieder geval. Voor mij zeker. Het is zo dat we alles nu bewuster ervaren. Eerder ging alles als vanzelf, het was een soort sleur. En nu zijn we bewuster van wat we doen en van de muziek die we maken.”
De nieuwe plaat heet ‘Skywriting’. “Het is als een vliegtuigje in de lucht die sporen trekt”, verklaart Koeneman, “Een metafoor voor waar ik over schrijf. Het zijn persoonlijke ervaringen en eigen gedachten en iedereen kan en mag het zien.” Niet alle nummers gaan over zijn eigen leven; er zijn er ook bij die de band gewoon verzon. “Maar de meeste ervan zijn persoonlijke ervaringen over goede en minder goede tijden. En dat mag zichtbaar zijn voor iedereen.” Zelf vind Olaf de titeltrack ‘Skywriting’ erg goed. “Maar het beste gelukt vind ik ‘My Deliverance'”, verbetert hij zichzelf, “Niels Goudswaard en ik schrijven hier over hoe de band na al die jaren weer is samengekomen. Het is een nummer dat er anders uit is gekomen dan bedoeld was. Een soort organisch nummer, dat in de loop van de tijd een soort groei heeft doorgemaakt.”
De komende tijd gaat de band veel spelen en de cd aan de man brengen. Uiteraard werken ze naar een nieuw album toe. “Er liggen al wat nummers klaar, maar het probleem is de financiering. Het kost gewoon veel geld met het maken van de opnamen, het ontwerp, het inhuren van mensen. Eerst moeten we wat verdienen om dat te kunnen betalen. Dat zit er het eerste jaar dus niet in.” In de tien jaar tussen toen en nu is er wel wat veranderd. “Ik ben nu serieuzer en blijer”, geeft Olaf na even nadenken toe, “De onbevangenheid van vroeger heeft plaatsgemaakt voor serieusheid; ik maak mij bijvoorbeeld zorgen over de toestand in de wereld. Aan de andere kant ben ik ook blijer. Ik ben tevreden met waar ik nu ben.”