Boze tongen kunnen beweren dat artiesten alleen een kerstalbum opnemen omdat het makkelijk geld oplevert. Je kiest een paar overbekende liedjes (zoals ‘Jingle Bells’ of ‘White Christmas’), neemt daar snel een eigen versie van op, brengt het resulterende album aan het einde van het jaar uit en kassa! Dat kerstalbums wel degelijk origineel en verrassend kunnen zijn, bewijst violiste Lindsey Stirling met ‘Warmer In The Winter’.
Stirling, die eerder dit jaar al imponeerde met haar optreden in Tilburg, steekt namelijk graag haar hoofd boven het maaiveld uit en is niet bang om aan bekende kerstliedjes een eigen draai te geven. Dat wordt meteen al duidelijk bij het eerste nummer op het album, ‘Dance of the Sugar Plum Fairy’. Het deuntje dat Tsjaikovski voor het ballet ‘De Notenkraker’ componeerde, krijgt door het hoge tempo van Stirlings vioolspel en elektronische elementen een modern jasje. Daarmee voelt de muziek verfrissend aan, zonder dat de vertrouwdheid van het nummer verloren gaat.
Datzelfde geldt voor ‘Carol of the Bells’. Op papier klinkt een kerstliedje met invloeden van dubstep erg vreemd, maar Stirling slaagt erin om het tot een vloeiend en uniek geheel te maken. Stirlings bekende stijl van viool gecombineerd met elektronische muziek blijkt zich daarmee niet alleen te lenen voor haar originele composities, maar ook voor geliefde kerstnummers.
De grootste verrassing van dit album is echter dat Stirling haar eigen stijl ook los kan laten en zich buiten de gebaande paden durft te begeven. In veel liedjes, zoals ‘Let It Snow’, ‘Jingle Bell Rock’ en titelsong ‘Warmer in the Winter’, een romantisch kerstnummer met uitstekende zang van Lindsey, blijkt ze een stevige dosis jazz te hebben verwerkt. Hoewel Stirling niet te boek staat als jazzartiest, geven de invloeden uit dit genre extra charme aan de liedjes. ‘Jingle Bell Rock’ doet sterk denken aan de tijd van Benny Goodman en de swingende bigbands, terwijl ‘Let It Snow’ ook twee andere nummers (‘Rudolph the Red-Nosed Reindeer’ en ‘New York, New York’) in jazzstijl aanhaalt.
Een ander voorbeeld van de jazzinvloeden op dit album is ‘You’re A Mean One, Mr. Grinch’, waarvoor Stirling samenwerkte met zangeres Sabrina Carpenter. Ook hier is duidelijk voor een modernere aanpak gekozen, maar doordat Carpenter af en toe wat overstemd lijkt te worden door de bombastische muziek, kan dit nummer het origineel uit 1966 niet evenaren. Hoewel Carpenter uitstekend zingt, weet ze niet de magie te vangen die de diepe basstem van Thurl Ravenscroft aan het oorspronkelijke nummer gaf.
Verder moet gezegd worden dat Stirling bij het kiezen van de nummers vooral lijkt te hebben gekeken naar kerstnummers die bekend zijn in de VS. Niet heel verrassend, aangezien Stirling zelf Amerikaans is, maar in Nederland zal niet iedereen alle nummers direct herkennen. Dat hoeft overigens geen probleem te zijn, aangezien ‘Warmer in the Winter’ het Nederlandse publiek zo iets nieuws geeft om te beluisteren tijdens de feestdagen.
Want bekende of minder bekende nummers, de kwaliteit van het album staat buiten kijf. Elektronische en jazzliedjes met een hoog tempo worden afgewisseld door meer ingetogen nummers als ‘Angels We Have Heard On High’ (dat prima in de soundtrack voor een kerstfilm zou passen) en ‘Silent Night’. In die liedjes ligt de nadruk vooral op Stirlings vioolspel, waardoor ze haar muzikale talent volledig kan laten horen.
Ook liedjes met een stevig popgehalte zijn aanwezig, zoals ‘Time To Fall In Love’ met Alex Gaskarth. Door de fijne beat en sterke zang van Gaskarth zou dit nummer rond de kerstdagen zo op Sky Radio gedraaid kunnen worden. Dat geldt ook voor ‘Christmas C’mon’, waarop zangeres Becky G te horen is. Dit nummer doet sterk denken aan ‘Why Couldn’t It Be Christmas Everyday?’ van Bianca Ryan, maar op een goede manier: ‘Christmas C’Mon’ is net zo aanstekelijk, vrolijk en swingend als Ryans liedje.
Op de deluxe versie van het album staan twee extra nummers: ‘We Three Gentlemen’ (een medley van ‘God Rest Ye, Merry Gentlemen’ en ‘Carol of the Bells’) en het emotionele ‘O Come, Emmanuel’. Deze liedjes vormen een leuke aanvulling op de rest van ‘Warmer in the Winter’ en zijn zeker niet slecht, maar weten de kwaliteit van de dertien standaardnummers net niet helemaal te evenaren.
Daaruit blijkt echter wel hoeveel liefde en aandacht Stirling aan haar kerstalbum heeft besteed. ‘Warmer in the Winter’ is een feestelijke, gebalanceerde en verfrissende verzameling kerstliedjes geworden, waarin Stirling naast haar gebruikelijke stijl ook jazz inzet om de luisteraar te verrassen. Kerstmis mag dan nog twee maanden op zich laten wachten, ‘Warmer in the Winter’ weet het gevoel van de feestdagen nu al op fantastische wijze over te brengen. (8,5/10) (Lindseystomp Music)
