Wekelijks komen er bij Maxazine vele tientallen albums binnen. Het is echter onmogelijk ze allemaal te behandelen, vandaar dat we een aantal albums uit de lijst hebben genomen en hieronder kort bespreken.
The Quiet Hollers – The Quiet Hollers
De gelijknamige plaat van het Amerikaanse kwintet Quiet Hollers lijkt een sterkere inspanning te zijn dan het debuutalbum I Am The Morning. Misschien heeft het er mee te maken dat drummer Nick Goldring is hersteld van een gebroken nek dat de band een wat softere weg inslaat met dit tweede album, of dat de cd in eigen beheer is uitgegeven. Al met al luidt het vonnis: dit is een prima plaat.
Frontman Shadwick Wilde schrijft nummers die je al snel in de rij voor de kassa mee zal neuriën, en haalt daarbij nogal opmerkelijke onderwerpen aan. Luister bijvoorbeeld naar de song Cote D’Azur, over een huurmoordenaar aan de Franse kust. In het aanstekelijke Liar Song wordt een excuus maar niet geaccepteerd. Of hoogtepunt Mont Blanc: deze gaat niet over de berg, maar over een sippe schrijver die in bezit was van een pen van dit merk. Voeg bij deze bijzondere teksten een viooltje, een piano en wat melancholisch gitaarspel en het album is compleet. Wie houdt van The National, het vroege werk van My Morning Jacket en The Shins, zal zeer content zijn met de bebaarde mannen van Quiet Hollers, om de band maar even in een referentiekader te plaatsen. (7,5/10) (Door: Marike Boonstra)
A Brighter Light – Follow me
De Nederlandse pop-folk band A Brighter Light bestaat uit vier personen en wordt vergeleken met bijvoorbeeld Ben Howard en de vroege Coldplay. Debuut EP ‘So glad I found you’ stamt uit augustus 2015 en ‘Follow me’ is de opvolger, met vijf nieuwe nummers. De titeltrack ‘Follow me’ is een duet met Joia als gastzangeres. Haar stem kleurt mooi bij de stem van zanger/gitarist Ted Griffioen. Als zij alleen zingt, blijkt dat ze een mooie blues-stem met een vrij hoog bereik heeft. ‘Dance the night away’ start met akoetisch gitaar, en de zang van Ted. Door de emotie die hij laat horen komt de tekst goed naar voren. Eerst klinkt er verdriet en verslagenheid over het stuklopen van zijn relatie. Hij wil verder met zijn leven, dat hoor je terug in zijn stem, de tekstbeleving, en de muziek. Behalve Ted is ook Joost Spanjerberg gitarist. Samen bewijzen ze dat je ook zonder indrukwekkende solo’s een leuke plaat kunt maken. Pieter Zaal gebruikt zijn bas vooral als ritme-instrument en zo nu en dan laat hij een aangenaam basloopje horen.
Voor een groot deel zijn ze in dezelfde stijl gebleven als hun debuut album. Dat zorgt voor herkenbaarheid. Een aantal details van bijvoorbeeld percussie (door Tom Raaff) is op beide albums bijna identiek. Deze twee EP’s lijken zo op elkaar, dat ze net zo goed één CD konden vormen. Ook nu is er op de geluidskwaliteit weinig tot niks aan te merken. De muziek en de teksten zijn niet al te ingewikkeld. Hierdoor kun je al snel meezingen. Live zal A brighter light zonder twijfel voor een goede sfeer zorgen. (7/10) (Eigen beheer) (Door: Esther Kessel-Tamerus)