Close Menu
.: Maxazine :.
    Facebook X (Twitter) Instagram RSS
    donderdag, oktober 23
    Trending
    • Da Lata – Edge Of Blue
    • 49 Winchester na Paradiso klaar voor het grotere publiek
    • DaChri over veerkracht, jezelf opnieuw uitvinden en schrijven vanuit het hart
    • Springsteen: Deliver Me From Nowhere (2025)
    • Conan Gray op 14 mei naar Ziggo Dome met Wishbone World Tour
    • Johnny Marr in de Muziekgieterij: Levende Legende of Schim van Vroeger?
    • Battle Beast verovert met gemak Effenaar
    • Lordi in De Bosuil: Theater triomfeert over muziek
    Facebook X (Twitter) Instagram
    .: Maxazine :.
    • HOME
    • Muzieknieuws
    • Concertverslagen
      • Festivals
        • ADE
        • Bospop
        • Brutal Assault
        • CityRock
        • Dour
        • Eendracht Festival
        • Festyland
        • Geuzenpop
        • Jera On Air
        • KempenerPop
        • Lowlands
        • Mundial
        • Paaspop
        • Pinkpop
        • The Brave
        • The Hague Jazz
    • Interviews
    • CD Recensies
      • Legendary Albums
    • Prijsvragen
    • Extra
      • Verjaardagen
      • @Enjoythismusic
    .: Maxazine :.
    You are at:Home»Muziek»CD Recensie»Nicola Conte – Free Souls
    CD Recensie

    Nicola Conte – Free Souls

    By Eric Campfens9 juli 2014

    De naam Nicola Conte zal niet iedereen in Nederland iets zeggen, maar in zijn geboorteland Italië is hij een gevestigde naam als bandleider en gitarist. Hij komt uit de acid jazz en is sterk beïnvloed door de muziek van het aloude Blue Note label en Braziliaanse muziek.

    Zijn recente CD ‘Free Souls’ is op een aantal manieren een uniek album. Voor iemand die haast alleen maar instrumentale jazz maakt is het sowieso ongebruikelijk dat bijna iedere song wordt gezongen. Ook zijn de stijlen en repertoirekeuze ongewoon. Hoewel het een jazzalbum is wordt ook diep geput uit de soul, de country en Afrikaanse klanken. Het door Marvin Parks gezongen ‘Shades Of Joy’ is pure soul. ‘Ode To Billy Joe’ van Bobby Gentry, dat hier wordt gezongen door fantastische Bridgette Amofah, krijgt hier een fraaie funky uitvoering. Maar ondanks alle uitstapjes blijft de jazz de boventoon voeren. Mooi zijn de uitvoeringen van Hoagy Carmichaels ‘Baltimore Oriole’ en het door Hank Mobley bekend gemaakte ‘If I Should Lose You’.

    De dertien songs samen vormen een geïnspireerd album, dat nergens verveelt en steeds weer verrassingen laat horen. (7,5/10)(Schema)

    Share. Facebook Twitter Pinterest LinkedIn Tumblr Email
    Previous ArticleArmin van Buuren eerste Nederlandse artiest met 1.000.000 volgers op Spotify
    Next Article Vintage coverband Scott Bradlee & Postmodern Jukebox voor twee shows terug naar Nederland

    Related Posts

    Da Lata – Edge Of Blue

    49 Winchester na Paradiso klaar voor het grotere publiek

    DaChri over veerkracht, jezelf opnieuw uitvinden en schrijven vanuit het hart


    RSS Muzikantenbank
    • Duo of band Nederlands en/of Duitstalig
    • Coverband zoekt drummer
    • Gypsy jazz kwartet in oprichting zoekt zangeres
    • Muzikant(en) gezocht, indie rock/folk/pop
    • Zangeres zoekt Rock(metal) band
    Over ons
    • Disclaimer
    • Adverteren
    • Privacybeleid en gebruiksvoorwaarden
    Maxazine Regionaal
    • Brabant
    • Gelderland
    • Limburg
    • Noord
    • Noord Holland
    • Overijssel
    • Utrecht
    • Zuid Holland

    Maxazine is er ook in andere talen:



    Type above and press Enter to search. Press Esc to cancel.