In 2004 stond ze al op nummer 1 in de hitlijsten, toen nog met Raffish, waar onder anderen ook Eva Simons deel van uit maaktte. Na Raffish zat ze nog eventjes in Twenty4Seven, maar sinds The Voice gaat Sharon Doorson vol voor een keiharde solo-carrière. En dat gaat haar beter af dan al die jaren in de verschillende groepjes. ‘Killer’ is de naam van haar solo-debut, hoewel er van een debuut in feite al lang geen sprake meer kan zijn, getuige het feit dat ook haar derde single alweer hard op weg is naar de hitstatus.
‘Killer’ staat vol met een partij smash-hits, en dan hebben we het niet alleen over de singles ‘Fail in Love’, High on your love’ en ‘Killer’, ook haar ‘I’m over you’ en ‘Run Run’ (met een erg hoog Rihanna’s ‘Man Down’-gehalte) hebben een duidelijke hitpotentie. Wat dat betreft lijkt het voor Doorson hard de richting van haar oude groepsmaatje Eva Simons op te gaan, die ook vrijwel alles wat ze aanraakt goud lijkt te worden. Klein verschil zit er nu nog in dat Simons ook internationaal al flink wat in de pap te brokkelen lijkt te hebben. Voor Doorson zal dat echter niet lang meer duren als je het ons vraagt. Het enige dat Doorson nog in de weg zou kunnen staan is dan juist Eva Simons, aangezien de vergelijking op de stem na toch wel heel erg groot is. Ik noem dan alleen de stijl de achtergrond, de haarkleur en de invloeden.
‘Killer’ staat gewoon vol met een stel lekkere dancedeuntjes van het inmiddels overbekende Doorson-genre, hoewel ‘Never let me go’ wat mij betreft weg gelaten had mogen worden. Een rustiger dance-nummer dan in vergelijking tot de rest, dat Doorson als enige nummer compleet zelf schreef. Laten we het op een jeugdzonde houden, want de accoustische bonusversie van ‘High on your love’ is er dan een die ze over tien jaar als re-release zeker weer tot in de hitparades had kunnen brengen. Nu is het daar nog een beetje vroeg voor.
Nee, ‘Killer’ mag gezien worden als een erg mooi debuut, hoewel ik bang ben dat Doorson het erg zwaar zal krijgen om een respectabele opvolger te maken. De plaat bevat enkele grote hitpotentiëlen, wat inmiddels ook al is gebleken. Maar ook laat het album horen dat Doorson op het moment dat ze ook maar een fractie afwijkt van haar gestandariseerde bereik, toch een pas op de plaats moet maken. En als ze daar niet iets mee doet op haar volgende album zal die internationale carrière nog lag op zich laten wachten. (8/10) (Cloud9)
