Janet Jackson, een vrouw die twintig jaar lang in hitlijsten stond. Met talloze hits in verschillende genres was ‘het kleine zusje’ van Michael Jackson een ware kameleon. Zelfs nadat ze vanaf 2004 werd geboycot, bleef Janet muziek uitbrengen en fans verzamelen. 25 jaar na haar laatste bezoek aan Nederland sloot de zangeres haar ‘Together Again’ wereldtour in Amsterdam af. In een bomvolle Ziggo Dome toonde de iconische zangeres haar totale oeuvre en liet ze zien waarom zij tot de grote popsterren van de planeet behoorde.
Vanaf het moment dat er een danser op het podium verscheen, reageerde het publiek vol energie. Met een groot gebogen scherm dat over een enorm rond gordijn hing, werd de komst van Janet aangekondigd, terwijl de dansers in ‘vogue-stijl’ hun koningin verwelkomden. Tijdens een krachtig housenummer verscheen de tekst ‘DANCE’ op het scherm over de visuals. Dansen zit in het Jackson-DNA, en zeker ook bij Janet.
Toen de zangeres vervolgens in een gigantische grijze jurk op het podium verscheen, barstte de Ziggo Dome uit zijn voegen. In rap tempo werkte de zangeres zich door ‘Night’, ‘2nite’ en ‘Slolove’ heen — nummers van haar nieuwere albums — om vervolgens in een glitterende pakachtige catsuit over het podium te flaneren. “I just need you to know I can go all night,” flirtte Janet met de zaal. Het publiek was overduidelijk minder bekend met haar nieuwere nummers, wat voor velen meer een overdaad aan housebeats bleek. Dankzij de hits ‘Got Till It’s Gone’ en ‘That’s The Way Love Goes’ sloot Janet haar eerste deel toch ijzersterk af.
De show was onderverdeeld in vier segmenten, met bijbehorende podia en outfits. Deel twee was het ‘stoute’ gedeelte, waarin Janet geheel tegen traditie in voor de veilige keuze ging. Waar ze vroeger met veel passie tijdens nummers als ‘Nasty’, ‘Anytime, Anyplace’ en ‘I Get Lonely’ de fantasie op hol bracht, richtte Janet zich nu puur op de nostalgie van toen. De zangeres was nog prima in staat om solo zonder spektakel een podium te vullen, wat bleek toen ze op de rand van het podium plaats nam en heel rustig ‘Let’s Wait A While’ ten gehore bracht. De toevoeging van Tinashe’s ‘Nasty’ en Kendrick Lamar’s ‘Poetic Justice’ op haar eigen nummers toonden hoe invloedrijk deze nummers voor de huidige generatie zijn.
Wie goed oplette, merkte dat Janet bij dansnummers meer op de backing track leunde. Tijdens intensieve stukken legde Janet duidelijk de nadruk op danskwaliteit boven live zang, iets wat tegenwoordig standaard lijkt in de entertainmentwereld. Gezien de leeftijd van de zangeres geen schande, want qua presentatie was de show zeer verzorgd. Bovendien leek de zangeres de hele show met een lichte verkoudheid te vechten, getuige de vele kuchjes die Janet bij haar microfoon weghield.
Vanaf het derde deel nam de energie in de zaal een vlucht toen pophits als ‘Alright’, ‘All For You’, ‘Escapade’ en ‘Miss You Much’ voorbij kwamen. Janet bracht met haar dansers moeiteloos de dansjes uit videoclips terug op het podium en een ware golf van nostalgie vloog door de zaal. Het was haast zonde dat alle nummers in rap tempo werden afgewerkt, want zeker de band achter Janet — die in het donker was weggestopt — speelde hun solostukken voortreffelijk. Helaas besloot een technicus vanaf dat moment het geluid flink op te voeren, waardoor deze overstuurde en de zang veel moeilijker van de beat te onderscheiden viel.
Toen de artieste vervolgens voor de derde keer van het podium verdween, hoorden we Janet terugblikken op haar 51-jarige carrière. “35 jaar geleden had de wereld heling nodig. Een betere wereld voor onze kinderen. Die boodschap is nu weer nodig,” maande ze op een manier die onmiddellijk aan haar broer Michael deed denken. “Werk met ons aan een sterker, slimmer en eerlijker… Rhythm Nation.”
De Ziggo Dome ontplofte bij het horen van die laatste twee woorden, terwijl de dansers in de iconische militaire kleding opkwamen. Rhythm Nation was het laatste ontbrekende stukje. Met ‘State Of The World’ maakte Janet een eerste statement, om opmerkelijk genoeg daarna met ‘The Knowledge’ door te drukken. Al dansend maakte de zangeres een statement tegen vooroordelen, onwetendheid en onverdraagzaamheid. Het zoetsappige ‘If’ bracht weer balans in het concert terwijl Janet met een glimlach over het podium paradeerde. Dit was zichtbaar het meest emotionele deel van het concert — en al snel bleek duidelijk waarom.
Na enkele seconden pauze in het donker klonk er een overbekende schreeuw door de hele zaal. Terwijl huilende gitaren de dansers op het podium onthaalden, hield het publiek haar adem in. Toen vervolgens Michael Jackson op het grote scherm verscheen voor ‘Scream’, barstte de Ziggo Dome écht uit zijn voegen. Tijdens haar eigen onderdeel kwam Janet schreeuwend op stage, waar het publiek direct op reageerde. Het klonk niet perfect, maar er zat enorm veel emotie achter. Slotstuk van het concert was ‘Rhythm Nation’, waarbij Janet echt liet zien dat ze een ‘Jackson’ was. Synchrone danspasjes en zelfs de hoogste uithalen werden gehaald. Het ademde de perfectie die haar broer zo nastreefde.
Even leek het concert ten einde, maar er ontbrak één nummer. Onder het geluid van ‘Whoops Now’ kwam iedereen weer op stage om vervolgens ‘Together Again’ in te starten. Samen met de zaal genoot Janet van de extase, maar tijdens de bridge brak de zangeres. Het nummer vertelt over een overleden vriend die over Janet waakt en toen de schermen foto’s van Michael Jackson toonden, hield de zangeres het niet droog. Tel daarbij op dat haar andere broer Tito net was overleden, en alle emotie was meer dan begrijpelijk. De jongste Jackson-telg herpakte zich direct en sprong daarna met de hele Ziggo Dome op en neer om het concert waardig af te sluiten.
De carrière van Janet Jackson is tumultueus, met enorme hoogtepunten en dieptepunten. Na haar terugkeer in Europa was echter één ding duidelijk — vrijwel alle vrouwelijke popiconen van vandaag ontlenen showelementen van Janet, terwijl de zangeres nog prima met haar eigen werk een wereldtournee kon dragen. Wat haar broer Michael nooit meer heeft kunnen doen, was Janet Jackson na decennia afwezigheid zonder meer gelukt.