Je hebt potjandorie ballen van staal als je als relatief onbekende band je vierde album ‘Diablo’ siert met een pastiche van de cover van het legendarische Queen-album ‘Sheer Heart Attack’. Ballen of humor, of beide. Je laat in ieder geval zien dat je weet waar je ‘rocksgewijs’ de mosterd moet halen.

Uncle Frank is een rock/pop/soul/funkband uit Leicester. De oprichters en multi-instrumentalisten zijn Frank Benbini en Naim Cortazzi uit Leicester zijn ook gekend als respectievelijk drummer en gitarist van de Fun Loving Criminals, aangevuld met Junior Benbini, Luke Kool en Nile Barrow.

‘Diablo’ telt 11 tracks die vooral duidelijk maken dat het rockhart van deze mannen op het juiste ritme klopt en op de juiste plek zit. Anders dan de cover doet vermoeden, is de muziek op dit album niet schatplichtig aan ‘Sheer Heart Attack’, in ieder geval niet anders dan dat ook dat album gemaakt werd door mannen die rock als DNA-markering met zich meedragen als uniek kenmerk.

Opener en titeltrack ‘Diablo’ is een fun feestnummer waarmee de band elk liveoptreden zal opblazen. Echt zo’n nummer waarbij je een groepje uitgelaten, halfdronken MILF’s ‘lekker gek’ ziet doen. Als Cortazzi zijn hemd maar dicht houdt dan, anders gebeuren er nog ongelukken.

‘Diablo’ gaat qua stijl alle kanten op. Luister naar ‘So High’ een heerlijk easy going west-coast groovend deuntje dat makkelijk op een Fun Lovin’ Criminals had kunnen staan. Het gitaarspel van Cortazzi is van hoog niveau, en de man beweegt zich door alle genres alsof hij als baby in een jukebox vol hits gevallen moet zijn. Daarnaast is hij ook een bijzonder begenadigd en ondergewaardeerd gitarist. Wat weinigen weten is dat hij oorspronkelijk uit de Happy Mondays afkomstig is. Uncle Frank zelf klinkt in alles zo laid back in zijn teksten, je zou bijna gaan geloven dat hij of een mediterende sjamaan is, of een grootverbruiker van de Mary Jane waar de band ook over rockt op dit album.

‘Melting’ is een freaky mix van rock met ELO-achtige strijkers, waar je toch op zal moeten headbangen. Heerlijk als een band zo lekker onbeschaamd zijn creativiteit tegen de muren gooit. Dat zouden er meer moeten doen! Muziek is fun en deze band laat dat horen en voelen. Ook deze track is weer een showcase van het zeldzame gitaarniveau van Cortazzi. Dit zal live ook een hoogtepuntje zijn waar je geen genoeg van kan krijgen.

Pas bij ‘Bad Dreamer’ neemt de band wat gas terug. Er moet nu eenmaal een ballade op een album niet waar, maar dat had denk ik voor de band zelf niet perse gehoeven. Voor de luisteraar is het ook bijna aan onwelkome afwisseling tussen alle hoog in de energie zittende feestnummers. Niet getreurd, want de band sluit heerlijk rockend af met ‘For God’s Sake’. ‘Diablo’ is een topalbum, een feel-good album voor alle mensen die rock kunnen voelen en niet alleen horen. Heerlijk tijdverdrijf en iets om live naar uit te zien. Dit moet live een onwaarschijnlijk feestje veroorzaken.
(8/10) (Uncle Frank / Lastman Music)

Deel: