De in 1960 in Wales geboren Gwyn Ashton verhuisde met zijn ouders in de zestiger jaren naar Adelaide in Australië. Op zijn twaalfde begint hij met gitaar spelen en vanaf zijn zestiende speelt hij in bars en op festivals. Hij opent voor artiesten als Junior Wells, Rory Gallagher en diverse anderen als deze Australië bezoeken. Ooit heeft hij op de nominatie gestaan om Rick Vito te vervangen in Fleetwood Mac. Met zijn band trekt hij jarenlang de wereld over, speelt in de VS, Europa, Australië en Azië en hij brengt met enige regelmaat goed ontvangen albums uit.
Met zijn tiende album ‘Mojosoul’ viert Ashton zijn 50-jarig jubileum als artiest. In tegenstelling tot op zijn andere albums, waarop hij werd begeleid door een stevige band, is hij hierop in zijn eentje te horen, slechts bewapend met een voorraadje akoestische en slechts één elektrische gitaar, percussie en het stompen met de voet. Hij schrijft in de linernotes, dat dit zijn meest persoonlijke album is.
De tien nummers zijn door Gwyn Ashton zelf geschreven, waarvan enkele met medewerking van tekstschrijver Garry Allen. Hij beschrijft persoonlijke belevenissen en zijn mening op de huidige samenleving. Op ‘The Ballad Of Gwyn Ashton’ bezingt de zangerj bijvoorbeeld zijn eigen muzikale carrière. In de aangrijpende boogie ‘12.000 Miles From Home’ vertelt Gwen Ashton over het feit dat hij vanwege de pandemie zeer lang Australië niet mocht verlaten en niet naar zijn eigen huis in Groot-Brittannië mocht, waar hij nu alweer zo’n dertig jaar woont.
Andere nummers die naar mijn mening een bijzondere vermelding verdienen zijn het gospelachtige ‘By Your Side’, waarmee het album begint, en de afsluiter ‘The Perfect Day To Sing The Blues’. Voor hen die Gwyn Ashtons andere werk kennen en planken kromtrekkende bluesrock verwachten is het even een omschakeling. Persoonlijk vind ik dit een van zijn beste albums. Gwen Ashton is een goed verhalenverteller en op ‘Mojosoul’ bewijst hij dit eens te meer. Dit album is een echte aanrader. (8/10) (Fabtone Records)